Kościół pw. Najświętszego Odkupiciela w Pobierowie

Jeszcze przed rozpoczęciem budowy, 19 czerwca 1983 roku, na Jasnej Górze papież Jan Paweł II poświęcił kamień węgielny. Dzisiejszą świątynię, po długich staraniach rozpoczęto budować 20 marca 1984 roku. Ostatecznie, pozwolenia na budowę nie ma do dziś. Pomimo trudności ówczesnych czasów komunistycznych, otrzymano zgodę na lokalizację i pozwolenie na budowę, na "stan zerowy". Pierwszą mszę św. w nowym kościele odprawiono 30 listopada 1986 roku. Projekt kościoła - inż. arch. Jerzy Okniński.

W 2014 r. pomalowano wnętrze Kościoła i pomieszczenia zakrystii, ocieplono ławki, z myślą o okresie zimowym. Rozpoczęto także remonty i modernizacje pomieszczeń w domu parafialnym. Zakupiono także organy elektroniczne.

W 2016 r. miejscowa malarka Marzena Trzeciak-Tomczyk namalowała dwa obrazy: Matki Boskiej Częstochowskiej (ołtarz boczny) oraz św. Jana Pawła II, które zawisły w kościele jako wotum Roku Miłosierdzia.

W październiku 2017 r. w kościele pod ołtarzem została urządzona kaplica Matki Bożej Fatimskiej i świętego Floriana (wejście schodami po prawej stronie ołtarza). Ołtarz w kaplicy, to ołtarz z czasów Mszy św. polowych, jeszcze przed budową kościoła. Figura Matki Boskiej Fatimskiej została przywieziona z Fatimy do Polski przez siostrę Miriam ze Szczecina, a podarowana do kaplicy przez przyjaciół parafii. Figura św. Floriana została podarowana przez miejscowych strażaków.

Architektura
Kościół jest na rzucie czworoboku o wymiarach 16 x 16 m. Mury są wykonane z betonu i pustaków ze szlaki. Sufit jest wykonany z betonu o grubości 20 cm, w którym zabetonowano kotwy, aby było do czego przymocować łaty, a do nich przymocowano blachę. Między łatami znajduje się ocieplenie z wełny mineralnej. Ogniomurki wykonane są z betonu, zbrojone, opierzone blachą miedzianą, na którą ściekają opady z dachu. Kościół nie ma tradycyjnych rynien. Tę funkcję pełnią grube łańcuchy, które zwisają do więźby dachowej do ziemi.

Zasadniczą rolę nośną konstrukcji dachowej pełni żebro kalenicowe: jest to zbrojona belka o wymiarach 24 m długości, 2,5 m wysokości, 0,5 m szerokości. Jest ono zespolone ze stropem betonem. Podczas budowy, aby tę belkę uzbroić, trzeba było poza kościołem zbudować specjalne do tego celu rusztowanie, ponieważ inaczej nie można było wsuwać drutów do środka. Było to uciążliwe, jak zresztą budowa całej konstrukcji dachowej.

Okna wstawiono w listopadzie 1986 roku (powierzchnia okien 90 m2). Wówczas też kościół był tynkowany. Szyby w oknach są potrójne: w środku paski kolorowego szkła, a po obu stronach szyby bezbarwne. Okna wykonał p. Szulc z Pszczyny.

Prezbiterium usytuowane jest 68 cm nad posadzką. Najpierw jest jeden stopień, który służy do udzielania Komunii Świętej. Następnie kolejne 3 stopnie, na wysokości których znajduje się ołtarz. Żeby stanąć przed tabernakulum trzeba wejść na kolejne 2 stopnie. Każdy stopień ma 17 cm. Pod prezbiterium znajduje się nie wykończona jeszcze krypta.

Posadzka wykonana została z marmuru Biała Marianna, sprowadzona z Kudowy Zdroju. W kościele jest szlifowana, a w prezbiterium dodatkowo polerowana. Położył ją w październiku 1988 r. mieszkaniec Pobierowa - śp. Jan Waszkiewicz, który miał największe zasługi w budowie kościoła.

Wyposażenie
Ołtarz wykonany jest z modrzewia. Konfesjonał, ambonka, sedilia, ołtarz boczny Matki Bożej (1999 r.), chrzcielnica (2001 r.) wykonane są z jesiona. Klęczniki wykonane są z olchy, natomiast ławki z sosny. Drzwi główne pierwotnie miały 4 m szerokości, natomiast drzwi boczne (2 pary) pierwotnie miały po 3 m szerokości. W 2015 roku zostały zastąpione nowymi drzwiami, o podobnych wymiarach, wykonanymi z plastiku. Drzwi do zakrystii wykonane są z jesiona. Drzwi na chór – z dębu.

Droga Krzyżowa namalowana jest na tablicach kreślarskich 53 x 73 cm, autorstwa jezuity Bronisława Podsiadło, absolwenta Akademii Sztuk Pięknych w Rzymie. Obrazy Drogi Krzyżowej malował na probostwie w Pobierowie, a krzyż św. Franciszka (wiszący nad ołtarzem), ze względu na rozmiary (2,90m x 3,30m) na chórze w kościele. Krzyż jest z drewna lipowego. Na obrazie na krzyżu znajduje się Jezus Chrystus, nad nim Bóg Ojciec i Duch Święty. Prawą ręką Pan Jezus wskazuje, by w życiu korzystać z Sakramentu Pokuty i Eucharystii, a lewą by żyć Pismem Świętym. Pod nogami Jezusa Ziemia i kosmos. Dzieła powstały na przełomie lipca i sierpnia 1987 roku.

Oświetlenie kościoła założono w październiku 1996 roku przez firmę Przybylskich z Poznania. Nagłośnienie zmieniano wielokrotnie: za trzecim razem przez firmę Patos z Chorzowa we wrześniu 1997 r., a po raz ostatni w 2015 roku.

Wieża kościelna
Wieża kościelna, probostwo i pomieszczenie katechetyczne budowano równocześnie. Wieża ma 22,5 m wysokości. Cała wykonana jest z żelbetonu, stoi na płycie o wymiarach 7 m x 7 m, która jest podwójnie zbrojona. Wieżę wieńczy krzyż zrobiony z desek, obłożony blachą miedzianą (4,5 m wysokości). Dach pokryty miedzianą blachą.

Dzwony
Kościół posiada trzy dzwony spiżowe: Maksymilian Kolbe (100 kg), Jan Paweł II (250 kg), Maryja (360 kg). Na początku uruchamiane były ręcznie, a od 1993 roku elektrycznie. Poruszają je elektromagnesy. Urządzenie ma zegar sterujący (10 programów). Mechanizm sterujący założył Antoni Rduch spod Wodzisławia Śląskiego. Dzwony odlane zostały w Poznaniu przez Saturnina Skubiszyńskiego, przywiezione zostały w 1985 roku.

Otoczenie kościoła
Porządkowanie terenu wokół kościoła rozpoczęto dopiero w 1994 roku. Wiosną 1999 roku, po uszykowaniu terenu przed kościołem zamontowano 50 ławek, na których mieści się 400 osób. Drewno jest zamocowane na betonowych stopach. Na początku maja 2002 roku rodzice dzieci I-komunijnych obsadzili posesję kościoła 160 ozdobnymi jałowcami.

Źródło: wikipedia.pl