Grupa bojowa "Kłodnica" - 1. Schron bojowy
32/37
Ciężki schron bojowy wykonany w klasie odporności "D", wyposażony w pancerną kopułę bojową, wyprodukowaną przez korporację Wspólnota Interesów (syg. W.I. 22/28$). Jego uzbrojenie stanowiły trzy ckm-y i 2-3 rkm-y. Jak większość obiektów budowanych w latach 1937-38, nosi ślady prac poprawiających niezbyt udaną konstrukcyjnie wentylację podłogową (ręcznie wykuwane nowe otwory wentylacyjne), jak również otwory do montażu pieca, którego pierwotnie nie przewidywano. Obiekt w trakcie dewastacji przez zbieraczy złomu. Zachowały się zdekompletowane pancerze strzelnic oraz układ ziemny. W czołowym nasypie zachowana zrzutnia łusek kształcie studzienki.
Źródło: fortyfikacja.pl
Samodzielna grupa bojowa powstała na wzg. 291 niedaleko miejscowości Kłodnica, przy drodze między Rudą Kochłowice a Halembą. Taktycznie należała do sektora "Radoszowy" i stanowiła jednocześnie odcinek łącznikowy z p.o. "Szyb Artura". Głównym zadaniem była osłona dróg prowadzących przez Kochłowice i Radoszowy do Katowic oraz osłona rejonu przemysłowego przed ewentualnym uderzeniem oskrzydlającym. Schrony powstały w sezonie budowlanym 1937 pod nadzorem mjr. Biesiekierskiego, a prace wyposażeniowe trwały aż do wybuchu wojny i nie wszystkie ukończono. Obsadę stanowiła 6 kompania ckm (dow. kpt. Bogdan Pudykiewicz) IV batalionu ckm (fortecznego) 73 pp pod dowództwem mjr. Władysława II Wierzbickiego, zakwaterowana w koszarach mieszczących się w p.o "Radoszowy". Doskonałe umiejscowienie obrony docenili Niemcy rozmieszczając na całym wzgórzu system obrony przeciwlotniczej oparty na armatach 88 mm. Do dziś cała okolica przeorana jest przeplatającymi się fortyfikacjami ziemnymi zarówno polskimi z 1939 roku jak i niemieckimi z późniejszego okresu wojny.
Źródło: fortyfikacja.pl
