Grupa bojowa "Kłodnica" - 2. Schron bojowy
32/37
Ciężki schron bojowy wyposażony w pancerną kopułę obserwacyjną mod.36 (ZO N1937 986/61) oraz półkopułę bojową ckm (W.I. 104/25$). Powstał w klasie odporności "D". Uzbrojenie stanowiły 3 ckm-y (jeden w półkopule, 2 za dużymi tarczami pancernymi co nie jest typowym rozwiązaniem w konstrukcjach z 1937 roku) i 1-2 rkm. Obiekt posiada rury do łączności optycznej skierowane najprawdopodobniej na schron nr 4 na mapie. Obiekt ten również nosi ślady późniejszych przeróbek związanych między innymi z montażem gazoszczelnego pieca grzewczego. Wlot powietrza znalazł się poniżej poziomu gruntu, umieszczono go więc w studzience obmurowanej cegłami. Schron zachowany w dobrym stanie, choć nosi ślady działalności zbieraczy złomu.
Źródło: fortyfikacja.pl
Samodzielna grupa bojowa powstała na wzg. 291 niedaleko miejscowości Kłodnica, przy drodze między Rudą Kochłowice a Halembą. Taktycznie należała do sektora "Radoszowy" i stanowiła jednocześnie odcinek łącznikowy z p.o. "Szyb Artura". Głównym zadaniem była osłona dróg prowadzących przez Kochłowice i Radoszowy do Katowic oraz osłona rejonu przemysłowego przed ewentualnym uderzeniem oskrzydlającym. Schrony powstały w sezonie budowlanym 1937 pod nadzorem mjr. Biesiekierskiego, a prace wyposażeniowe trwały aż do wybuchu wojny i nie wszystkie ukończono. Obsadę stanowiła 6 kompania ckm (dow. kpt. Bogdan Pudykiewicz) IV batalionu ckm (fortecznego) 73 pp pod dowództwem mjr. Władysława II Wierzbickiego, zakwaterowana w koszarach mieszczących się w p.o "Radoszowy". Doskonałe umiejscowienie obrony docenili Niemcy rozmieszczając na całym wzgórzu system obrony przeciwlotniczej oparty na armatach 88 mm. Do dziś cała okolica przeorana jest przeplatającymi się fortyfikacjami ziemnymi zarówno polskimi z 1939 roku jak i niemieckimi z późniejszego okresu wojny.
Źródło: fortyfikacja.pl
