Stellung b1 - Punkt oporu "Rudniki" - 1. Regelbau 701
Schron R-701 (niem. PAK – unterstellraum ohne nebenräume). Jest to jednoizbowy schron przeznaczony jako garaż dla armat lub innego sprzętu wojskowego i magazyn amunicji. Budowany był w klasie odporności „B-neu”. Dodatkowo pomieszczenie magazynowe dzielone było drewnianym podestem na dwa poziomy. Na poziome górnym ustawiano armaty lub inny sprzęt wojskowy, a pod podestem składowano amunicję. Jako zamknięcie najczęściej stosowano wrota drewniane obite blachą stalową. Zgodnie z instrukcją, w obiekcie można było przechowywać:
- 3 x 2 cm Flak 38,
- 2 x 3,7 cm Flak 36,
- 2 x 5 cm Pak 38,
- 2 x 7,5 cm Pak 97/38,
- 1 x FK 16 n.A.,
- 2 x 7,5 cm Pak 40,
- 1 x 8,8 cm Pak 41/43,
- 1 x 10 cm s.K. 18,
- 2 x I.G. 33,
- 4 x 3,7 cm Pak,
- 3 x 4,7 cm Pak(t),
- 4 x 7,5 cm Gebirgsgeschütz 36,
- 4 x 7,5 cm le.l.G. 18,
- 1 x le.FK 18,
- 2x7,5cm le. FK 18,
- 1 x 8,8 cm Pak 43,
- 1 x s.FK 18.
Podstawowe parametry techniczne obiektu:
- ilość betonu: 380 m3,
- ilość stali zbrojeniowej: 17 000 kg,
- ilość stali profilowej: 2 900 kg,
- wymiary zewnętrzne: długość - 12,60 m, szerokość - 6,70 m i wysokość - 5,40 m,
- ilość pomieszczeń: 1,
- wymiary wewnętrzne pomieszczenia: długość - 9,60 m, szerokość - 2,70 m i wysokość - 2,20 m,
- wrota stalowe obite blachą stalową, dwuskrzydłowe.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Pośpiesznie budowane w 1944 roku fortyfikacje, w skład których wchodziły polowe, liniowe pozycje obrony stałej, miały za zadanie powstrzymywać kolejne uderzenia Armii Czerwonej. Nazwano je „łamaczami fal”. W ich skład wchodziła również pozycja fortyfikacji polowych oznaczonych jako „b-1 Stellung”. Charakteryzowała się ona zastosowaniem standardowych, typowych, betonowych, polowych obiektów fortyfikacyjnych. Zastosowano praktycznie pięć różnych typów obiektów, w tym trzy lekkie („Kochbunkier”, R-58c i R-67) oraz dwa ciężkie (R-668 i R-701).
W 1944 roku punkt oporu "Rudniki" składał się z dwóch części: wschodniej i zachodniej. Część wschodnia znajduje się na terenie wybudowanej po wojnie cementowni „Rudniki”. Prawdopodobnie część obiektów nadal się tam znajduje i nie została zniszczona w trakcie budowy cementowni. Część zachodnia punktu oporu znajduje się na skraju miejscowości Rudniki. Punkt znajdował się w pobliżu lotniska wojskowego zbudowanego przez Niemców w czasie wojny dla potrzeb Luftwaffe. Taktycznym zadaniem zachodniej części była obrona głównej drogi bitej i głównej linii kolejowej z Częstochowy do Warszawy przez Radomsko, Piotrków i Rawę. Podstawowe obiekty części zachodniej punktu oporu zgrupowane zostały na niewielkim obszarze. Na płaskim terenie wśród pól uprawnych zgrupowano 8 obiektów.
Źródło: Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
Dojazd: do Rudnik, położonych przy drodze krajowej nr 91, jadąc z Częstochowy w kierunku Radomska, dojedziemy po pokonaniu ok. 10 kilometrów. Do obiektów dojdziemy ulicą Leśną (droga gruntowa). Wszystkie obiekty jeszcze zachowały swą czytelność. Niestety one same i teren wokół nich jest jednym wielkim, dzikim wysypiskiem śmieci. Niewiele już potrzeba czasu, gdy zostaną całkowicie zasypane. Wszystkie są jeszcze dostępne, choć znajdują się na nieogrodzonych działkach prywatnych. Penetracja obiektów jest niebezpieczna i wręcz niemożliwa ze względu na poważny stopień ich zaśmiecenia. W rejonie punktu oporu znajdowało się również kilka jednoosobowych stanowisk strzeleckich typu „Kochbunkier". Niestety ślad już po nich zginął. Na linii do kolejnego punktu oporu „Mstów-Zawada" zachowało się jeszcze kilka „Kochbunkrów”. Tutaj, podobnie, jak w miejscowości Wólka Prusicka, brak jest całkowitego zainteresowania ze strony mieszkańców i władz samorządowych jakimkolwiek wykorzystaniem tych fortyfikacji.
- Sykosz Waldemar, Śląski Rocznik Forteczny, tom V, Pro Fortalicium, Bytom 2014
