Drewniany kościół pw. św. Stanisława Biskupa Męczennika w Sokolnikach
2426/A z dnia 07.03.1931
Kościół św. Stanisława Biskupa Męczennika w Sokolnikach – barokowy drewniany kościół parafialny w Sokolnikach w Gminie Mieleszyn, w powiecie gnieźnieńskim.
Świątynia została wybudowana w latach 1682 do 1712 z fundacji proboszczów Adama Gradowicza i Wawrzyńca Kłosowskiego (medaliony z ich wizerunkami umieszczono na ścianie tęczowej, od strony prezbiterium). Jest orientowana, jednonawowa na planie zbliżonym do kwadratu, z węższym prezbiterium zamkniętym trójkątnie. Wieża frontowa z chełmem i latarnią, kaplica boczna i zakrystia dobudowane w 1772.; remont w 1886 r. Wyposażenie barokowe i polichromie z XVIII/XIX w. Nie zmienione zostały: ołtarz główny, zabytkowe obrazy i piszczałkowe (nadal czynne) organy pochodzące z końca XVIII wieku. Historia świątyni napisana po łacinie umieszczona jest na tablicy na ścianie prezbiterium.
Od października 1950 do 1 lipca 1979 tutejszym proboszczem był ks. Józef Jachecki (ur. 1905 w Florowie, zm. 1983 w Gnieźnie), który doprowadził do nabycia nowych, odlanych we Wrocławiu dzwonów, pokrycia świątyni nowym dachem z gontu i odnowienia polichromii we wnętrzu.
Źródło: wikipedia.pl
Wieś, pierwotnie osada służebna, wzmiankowana w 1284 r. W średniowieczu własność Stoszy, Awdańców i Dryjów. Od XVI w. w rękach Sokolnickich, Popowskich, Raczyńskich i innych. W XIX w. Kruszyńscy sprzedali majętność Królewskiej Komisji Kolonizacyjnej. Kościół w Sokolnikach istniał zapewne już na przełomie XIII/XIV w. Parafia w Sokolnikach powstała w pocz. XV w. W 1797 r. założono w Sokolnikach Bractwo Przemienienia Pańskiego. Zachowany do dziś kościół wzniesiono na miejscu poprzedniego w l. 1682-1712 z fundacji proboszczów Adama Grudowicza i Wawrzyńca Kłosowskiego. W l. 1772-1789 za proboszcza Andrzeja Kosmacińskiego świątynię rozbudowano wznosząc dwie zrębowe kaplice i zakrystię oraz wieżę w konstrukcji słupowo-ramowej. Prawdopodobnie wówczas wykonano konstrukcję ryglową, którą następnie bez wypełnienia oszalowano. Wówczas ozdobiono także polichromią wnętrze, którą wykonał Ignacy Ocaszalski z Gniezna (1787 r.). W l. 1861-63 wymieniono podwaliny, wzmocniono ściany, wyremontowano więźbę dachową oraz wieżę. W 1886 roku kościół odnowiono i wykonano nową polichromię z fundacji Pawła Iwickiego. Jej autorami byli Bernard Gosieniecki i Bolesław Zwolski. W 1914 r. Hans Zepter wykonał kartuszową tablicę inskrypcyjną na wschodniej ścianie poligonalnego zamknięcia prezbiterium. W l. 1963-64 XVIII-wieczna dekoracja nawy została częściowo przemalowana. Po 1945 roku nastąpiła wymiana pokrycia dachu oraz konserwacja polichromii przez artystów plastyków Szukałów. W latach 80. XX w. wykonano w kościele posadzkę.
Źródło: zabytek.pl
