Kościół ewangelicki pw. Zbawiciela w Sopocie
732 z dnia 12.08.1976
Kościół Zbawiciela w Sopocie – kościół parafii ewangelicko-augsburskiej w Gdańsku z siedzibą w Sopocie i biskupa diecezji pomorsko-wielkopolskiej Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w Rzeczypospolitej Polskiej – lecz nie nosi tytułu katedry, którego pragmatyka służbowa KEA nie przewiduje.
Kościół mieści się nieopodal mola przy skwerze ks. Otto Bowiena, zaś biuro parafii przy ul. Kościuszki 51.
Źródło: wikipedia.pl
Pierwsi protestanci w Sopocie osiedlili się w latach 20. XIX wieku. Początkowo ci uczęszczali do parafii w Małym Kacku, obecnie dzielnica Gdyni. W miesiącach letnich liczba ewangelików wzrastała do około tysiąca, w związku z czym nabożeństwa odprawiano pod gołym niebem.
W 1870 roku uzyskano zgodę na budowę kaplicy. Gotową budowlę konsekrowano 18 sierpnia 1871 i nadano jej tytuł kaplicy Pokoju. W 1890 erygowano sopocką parafię. Kurort rozrastał się, przez co rosła liczba protestantów. 22 października 1899 rozpoczęto budowę nowego kościoła (obecnie kościół św. Jerzego), którą ukończono w 1901. W 1910 roku liczba parafian wynosiła już ponad 8 tysięcy. W 1913 roku rozpoczęto budowę nowej świątyni na miejscu kaplicy Pokoju – zaprojektował ją Adolf Bielefeldt. Przez I wojnę światową obiekt konsekrowano dopiero w październiku 1919 roku.
Po II wojnie światowej kościół przejął imię kościoła Zbawiciela po kościele św. Jerzego, który przed wojną nosił taki tytuł.
Źródło: wikipedia.pl
