Kościół ewangelicko-augsburski pw. św. Jana Chrzciciela w Świętochłowicach

Powstanie parafii ewangelicko-augsburskiej na terenie Świętochłowic związane było z rozwojem przemysłu i wzrastającą liczbą wiernych wyznania protestanckiego. Z uwagi na brak kościoła ewangelickiego w mieście, byli oni zmuszeni do uczęszczania na msze św. do kościoła im. Elżbiety w Chorzowie. Przed wzniesieniem świątyni, w mieście powstała pod koniec XIX w. szkoła ewangelicka przy dzisiejszej ulicy Wyzwolenia (nie zachowała się do dzisiaj), w której odbywały się pierwsze nabożeństwa w Świętochłowicach. Kościół powstał dzięki pomocy księcia von Donnersmarck, który przeznaczył parcelę pod jego budowę. Projekt świątyni, autorstwa  saskiego architekta Memmingera z Merseburga, wykupiono od gminy Koeben i został on dostosowany do lokalnych warunków przez Nixforda z Tarnowskich Gór. Zgodnie z życzeniem księcia Donnersmarck, bryła świątyni miała zostać zwrócona frontem do Dyrekcji Kopalń i Hut Donnersmarcków. Budowa nowego, neogotyckiego kościoła trwała jedynie dwa lata, rozpoczęła się w 1900 r., a jego poświęcenie odbyło się już w grudniu 1901 r. 9 stycznia 1902 r. przy kościele został założony chór, a za kościołem postawiony został budynek plebanii. Ważną datą dla świętochłowickiej parafii ewangelicko-augsburskiej był także 1 maja 1910 r. kiedy to dokonano poświęcenia cmentarza parafialnego przy ulicy Szpitalnej. Pierwszy etap historii parafii zakończył się 22 września 1910 r., kiedy to Konsystorz Śląskiej Prowincji Kościelnej we Wrocławiu wydał edykt powołujący do życia samodzielną parafię ewangelicką w Świętochłowicach. 

W kolejnych latach w parafii powstały i działały liczne stowarzyszenia i grupy zrzeszające młodzież, kobiety, mężczyzn, robotników i inne. W 1912 r. rozbudowano plebanię powiększając ją m.in. o małą i dużą salę parafialną, im właśnie służącą. Okres I i II wojny światowej zaznaczył się w historii parafii jako bardzo krwawy, bowiem wielu parafian padło ofiarą działań wojennych. W 1945 r., wraz z tysiącami innych Górnoślązaków, ewangelicy świętochłowiccy doznali wielu represji. Na cmentarzu ewangelickim w Świętochłowicach znajduje się zbiorowa mogiła ofiar obozu w Świętochłowicach Zgodzie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej, parafianie pełnili stałe dyżury, aby nie dopuścić do odebrania parafii świątyni i plebanii. Ważną wówczas postacią był proboszcz – ks. Leopold Raabe, który wsławił się wielką walką o polskość Świętochłowic i samą parafię. Mimo wszystko jednak działalność parafii została bardzo ograniczona, głównie w zakresie edukacji i działalności społecznej. Działał jednak nadal chór, organizowane były również liczne wydarzenia kulturalne, co integrowało ze sobą parafian. Po przejęciu w 1957 r. przez ks. Leopolda Raabe opieki duszpasterskiej nad parafią w Wirku, zacieśniły się bardzo więzy pomiędzy obiema parafiami. 

W latach 80. XX w., parafia w Świętochłowicach stała się ważnym miejscem dystrybucji zagranicznej pomocy humanitarnej dla mieszkańców Górnego Śląska: żywności, ubrań, środków higieny i leków. 
W świętochłowickiej parafii ewangelicko-augsburskiej nadal działają liczne organizacje, odbywa się współpraca międzynarodowa z innymi europejskimi parafiami protestanckimi (głównie w Niemczech), odbywają się szkółki niedzielne, funkcjonuje założony na początku XX w. chór, a także Grupa Młodzieżowa i Koło Pań. W budynku kościoła oraz na plebanii prowadzone są natomiast liczne prace remontowe.

Źródło: peuk.fiiz.pl