P.O. "Łagiewniki" - 10. Schron artyleryjski nr 7 (nie istnieje)

Schron artyleryjski nr 7 był jednym z najważniejszych elementów obronnych punktu oporu „Łagiewniki”. Powstał w 1936 roku jako centralny tradytor artyleryjski, usytuowany strategicznie na nasypie – dziś to ulica Pszczelna. Miał zapewniać wsparcie ogniowe artylerii dla całego sektora OWŚ w tym rejonie, a jego konstrukcja i wyposażenie czyniły go jednym z najlepiej uzbrojonych schronów w tej części Górnego Śląska.

Potężne uzbrojenie i pancerze

Z dostępnych źródeł wiadomo, że obiekt wyposażono w armatę polową kal. 75 mm wz. 1897, umieszczoną za specjalnym pancerzem, oraz co najmniej dwa ciężkie karabiny maszynowe wz. 30 – jeden z nich znajdował się w kopule bojowej model 1936, drugi za pancerzem warstwowym. Niektóre relacje wskazują nawet na trzy stanowiska ckm oraz dodatkowy rkm. Schron posiadał także kopułę obserwacyjną, jednak żadna z jego konstrukcji nie przetrwała do dziś.

Zdjęcia archiwalne

Fot. Widok schronu nr 7 prawdopodobnie z 1939 r. (źródło: Denkschrift über die polnische Landbefestigung, Berlin 1941,s. 216).

Zniszczenie i całkowity brak pozostałości

W czasie okupacji niemieckiej schron nr 7 został rozebrany, by przywrócić ciągłość komunikacyjną w rejonie ulicy Pszczelnej. Obiekt zniknął z powierzchni ziemi, a jego istnienie potwierdzają jedynie archiwalne zdjęcia i dokumenty wojskowe. Brakuje jakichkolwiek elementów widocznych w terenie.

Znaczenie historyczne i militarne

Jako centralny punkt ogniowy artylerii, schron nr 7 miał kluczowe znaczenie dla całej linii obrony. Jego rozbiórka w trakcie wojny sprawiła, że współcześnie jest praktycznie zapomniany, choć w historii polskich umocnień przedwojennych stanowił jedno z najważniejszych ogniw.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu (próba rekonstrukcji na podstawie zachowanych fotografii wg Macieja Wszelakiego).

Źródło: fortyfikacja.pl