Willa w Trzebini

Willa przy ulicy Grunwaldzkiej 29 w Trzebini-Sierszy jest usytuowana w obrębie założenia parkowo-ogrodowego, w jego południowo-wschodnim narożniku. Jest to budynek murowany, tynkowany, podpiwniczony, który został wzniesiony na planie wydłużonego czworoboku. Bryła budynku jest niesymetryczna i nieregularna, składa się z dwukondygnacyjnych, prostopadle ustawionych do siebie skrzydeł, pokrytych dwuspadowymi blaszanymi dachami ze ściętymi naczółkami. W skrzydle wschodnim znajduje się otwarta loggia o owalnych formach i arkadowe wejście ze spłaszczonymi łukami wspartymi na kolumience i filarach. Na krótszych bokach budynku ulokowane są werandy, do wschodniej płytki ryzalit podtrzymujący balkon. Elewacja ozdobiona jest prostym gzymsem oddzielającym kondygnacje. Dominującą formą artystyczną określającą styl budynku jest stolarka okienna w kształcie leżących, dużych prostokątów z geometrycznymi podziałami w formie kratownicy. We wnętrzach zastosowano typowe dla młodopolskich artystów materiały: witraże i mozaiki, szkło w zestawieniu z drewnem i metalem. W części wnętrz zachowały się oryginalne drewniane okładziny ścian łączone z tkaniną oraz ceramiczne posadzki. Zabytkowe wyposażenie wnętrza stanowią dwa witraże Henryka Uziembły oraz dwa obrazy olejne, jeden autorstwa witrażysty, drugi, późniejszy Jerzego Potrzebowskiego. Obok willi znajduje się domek ogrodnika, który wraz z pozostałościami dawnego parku stanowi istotne, malownicze otoczenie willi, nadając jej charakter powiązanej z krajobrazem rezydencji zrealizowanej w nowoczesnej formie architektonicznej i zarazem mocno związanej z tradycją założeń dworskich.