Drewniany kościół pw. św. Anny w Ustroniu-Nierodzimiu
160/60 (R/301/50) z 27.02.1960; A-302/78 z 21.04.1978
Drewniany kościół pod wezwaniem św. Anny w Ustroniu Nierodzimiu znany jest wszystkim podróżującym do uzdrowiska pod Czantorią. Stoi bowiem nieopodal szosy katowickiej. Skromną, drewnianą świątynię wzniesiono w XVIII wieku. Wieżę dobudowano dopiero tuż przed II wojną światową. Wnętrze kościółka jest późnobarokowe. Jak pisał ks. Józef Londzin: „kościół pociąga ku sobie przechodnia poezją tajemniczości i pięknością okolicy”.
Nierodzim jest dawną wsią, położoną na północ od Ustronia, która w 1974 roku została wchłonięta przez prężnie rozwijający się kurort. Pierwsze wzmianki o osadzie pojawiają się już w XV wieku. Od połowy XVI Nierodzim zamieszkany był przez protestantów i katolików. Na przełomie XIX i XX ich liczba rozkładała się mniej więcej po połowie. Drewniany kościół w Nierodzimiu wznieśli ewangelicy przed połową XVII wieku, być może nawet w drugiej połowie wieku XVI. Niestety dokumenty spłonęły w wielkim pożarze Skoczowa w 1713 roku. Bo trzeba pamiętać, że Nierodzim był kościołem filialnym parafii skoczowskiej. W 1654 roku świątynia została protestantom odebrana podczas prześladowań wszczętych przez katolickich Habsburgów. Później podupadła. Wizytacje kościelne z XVIII wieku poświadczają, że kościół groził wtedy zawaleniem. Skromną, nową świątynię postawiono w 1769 roku. Budowę wspomógł drewnem dębowym właściciel Hermanic – Antoni Goczałkowski. Dopiero po dwudziestu latach kościół wzbogacono o podłogę i ławki. Przez lata uczęszczali do niego mieszkańcy Nierodzimia, Harbutowic oraz Bładnic Górnych i Dolnych. Kościół jest konstrukcji zrębowej, kryty gontem. Wieża, nadbudowana w 1938 roku, posiada zgrabny, cebulasty hełm zwieńczony latarnią. Wyposażenie wnętrza jest późnobarokowe. Uwagę zwraca główny obraz ołtarzowy św. Anny Samotrzeć (z Maryją i Dzieciątkiem Jezus) z 1704 roku oraz rokokowa ambona. Przy kościele leży cmentarz, otoczony przez dorodne lipy. Obiekt znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej wojwództwa śląskiego.
Źródło: slaskie.travel
Kościół pw. św. Anny został wzniesiony w 1769 r. z fundacji Antoniego Goczałkowskiego. Budowla powstała w miejscu rozebranego w XVIII w. kościoła zbudowanego przez protestantów pod koniec XVI w. lub na początku XVII w., który od 1654 r. użytkowany był przez katolików.
Do naszych czasów przetrwał w sumie w niezmienionej formie. Ważna rozbudowa miała jedynie miejsce w 1938 r., kiedy to do świątyni nadbudowano wieżę. Kościółek był wielokrotnie odnawiany i restaurowany, m.in. w 1948 r., 1957 r. i w latach 1965–1966 – gruntowny remont, wówczas ściany budowli obito gontem. W 1983 r. i w latach 1998–1999 dokonano restauracji kościelnych organów oraz zmieniono polichromię. W latach 1997–1998 przeprowadzone zostało malowanie elewacji i wnętrza obiektu. W 2000 r. w pobliżu kościoła wybudowano wolnostojącą dzwonnicę i zainstalowano w niej cztery dzwony. Odbyła się wtedy również uroczystość ich poświęcenia. W 2007 r. miał miejsce remont dachu, w czasie którego wymieniono pokrycia gontowe.
Świątynię uznano za obiekt zabytkowy już w 1929 r.
Źródło: peuk.fiiz.pl
