Leśny kościół „Kamień” na Równicy w Ustroniu
163/29
Leśny kościół „Kamień” na Równicy w Ustroniu to najlepiej znane i najpopularniejsze takie miejsce w Beskidach. W 1904 roku, w 250. rocznicę rozpoczęcia leśnych nabożeństw, źródełko obok „Kamienia” zostało obudowane i umieszczono na nim tablicę z datą 16.07.1904. W 1928 miejsce to zostało wpisane do rejestru zabytków, a kilka lat później został umieszczony tu napis „Miejsce nabożeństw ewangelików w latach od 1654 do 1709”, który w 1935 został częściowo uszkodzony.
W okresie międzywojennym odbywały się tu okolicznościowe spotkania, głównie młodzieży ewangelickiej. Organizowano je w przeddzień pamiątki poświęcenia ustrońskiego kościoła ap. Jakuba Starszego. Od 1958 przy „Kamieniu” przeprowadzano zakończenia roku szkolnego dla dzieci uczęszczających na szkółkę niedzielną dla dzieci, z udziałem rodziców. W 1961 zainaugurowano corocznie odprawiane tam nabożeństwa w Święto Bratniej Pomocy im. Gustawa Adolfa, przypadające na ten sam dzień co katolickie święto Bożego Ciała. Obecnie w odprawianych tu nabożeństwach uczestniczą wielkie tłumy wiernych, nawet z odległych parafii. Co dwa lata po nabożeństwie odbywają się na terenach wokół schroniska na Równicy imprezy towarzyszące. Tuż obok przy „Kamieniu” poprowadzony jest Główny Szlak Beskidzki – znakowany kolorem czerwonym najdłuższy górski szlak turystyczny w Polsce.
Źródło: wikipedia.pl
„Leśne kościoły” ewangelickie – miejsca odludnie położone w beskidzkich lasach, zwłaszcza w Beskidzie Śląskim, gdzie w okresie kontrreformacji (w latach około 1654–1709) ewangelicy ze Śląska Cieszyńskiego potajemnie odprawiali nabożeństwa.
W 1654 roku tzw. komisja religijna z polecenia cesarza Ferdynanda III odebrała ewangelikom Śląska Cieszyńskiego wszystkie kościoły. Miejscowa ludność ewangelicka mając jeszcze w pamięci niedawno zakończoną wojnę 30-letnią w obawie przed represjami nie stawiała oporu.
Miejscowi ewangelicy nie mogąc gromadzić się w kościołach korzystali z posługi wędrownych kaznodziejów, którzy na te tereny potajemnie przybywali głównie z Górnych Węgier, ale też i z Dolnego Śląska czy z Królestwa Polskiego. Nabożeństwa odprawiano na odludnych miejscach, głównie w górach. Było tych miejsc wiele, często zmieniano je dla uniknięcia represji. Do naszych czasów dzięki ustnym przekazom zachowała się pamięć o dziewięciu takich miejscach, znajdujących się w górach, w Beskidzie Śląskim. W jego polskiej części znajduje się ich sześć, po stronie czeskiej trzy.
Źródło: wikipedia.pl
