Wieża widokowa na Kahlenbergu
Z położonego prawie 300 m nad poziomem Dunaju punktu widokowego imienia Stefanii mamy dobry widok na Nieckę wiedeńską, ki Lasku wiedeńskiego i dolinę Dunaju. Podtzas pogodnych dni mOżna ujrzeć na wschodzie Wzgórza Litawskie, stanowiące niegdyś granicę z Węgrami, a na południowym-zachodzie, w odległości 70 km, górę Schneeberg, dwJtysięczny szczyt położony najbliżej od Wiednia. W pobliżu punktu widokowego imienia Stefanii, zaraz naprzeciwko restauracji Kahlenberg, znajduje się barokowy kościół na Kahlenbergu ( właściwa jego nazwa brzmi kościół pod wezwaniem śwJózefa na Kahlenbergu), w którym czytano mszę na intencję polskiego króla Jana Sobieskiego przed zwycięską bitwą z Turkami, oblegającymi w roku 1683 po raz drugi Wiedeń. Po prawej stronie obok restauracji Kahlenberg znajduje się początek drogi spacerowej prowadzącej z Kahlenbergu do położonych u jego stóp miejsc znanych ze sprzedaży młodego wina takich jak Grinzing, Nussdorf i Kahlenbergerdorf.
Na Kahlenberg można wygodnie dojechać autobusem numer 38A (U4 Heiligenstadt). Z końcowego przystanka autobusowego Kahlenberg dochodzi się na piechotę w pięć minut do punktu widokowego imienia Stefanii (proszę spojrzeć na załączony szkic).
Źródło: wien.info
Małżonka tragicznie zmarłego w roku 1889 w Mayerlingu następcy tronu Rudolfa, pochodząca z belgijskiego rodu królewskiego księżniczka Stefania ufuqdowała w latach osiemdziesiątych ubiegłego stulecia punkt widokowy, któty znajduje się na Kahlenbergu, wzniesieniu o wysokości 484 m zwanym II wzgórzem domowym" Wiedeńczyków. Ten punkt widokowy zbudowano według planów architektów Ferdinanda Fellnera i Hermanna Helmera, znanych przede wszystlaem jako projektanci teatrów i budynków znajdujących się przy szerokiej ulicy okalającej centrum miasta zwanej RingstraBe. Zbudowali oni m.in. takie teatry wiedeńskie jak teatr rewiowy Ronacher, teatr ludowy i szereg budynków teatralnych na obszarze całej ówczesnej monarchii naddunajskiej. Punkt widokowy, będący wieżą o wysokości 22 m, ukończono i oddano do użytku w roku 1887.
Źródło: wien.info
