Kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła we Włodowicach
792/67 z 17.06.1967
Kościół pw. św. Bartłomieja Apostoła jest świątynią parafialną rzymskokatolickiej parafii pod tym samym wezwaniem należącej do dekanatu Zawiercie – NMP Królowej Polski położonego na terenie archidiecezji częstochowskiej.
Świątynia zbudowana została na początku XVIII w. w stylu baroku polskiego. Jej konsekracji dokonał Michał Szembek, biskup – sufragan krakowski, 16 września 1708 r., wyznaczając rocznicę poświęcenia na niedzielę po Podwyższeniu Krzyża Świętego. Dnia 15 maja 1731 r. ks. Jan Nepomucen Skalski uroczyście wprowadził relikwie czterech świętych męczenników: Benedykta, Justyna, Innocentego i Teodory.
Kościół jest perełką w okolicy, a uroku dodaje mu jeszcze wspaniałe położenie na wzgórzu (395 n.p.m.).
Źródło: peuk.fiiz.pl
Parafia Włodowice istniała na pewno pod koniec XIV w. o czym świadczą „rejestry świętopietrza”, czyli stałej opłaty uiszczanej corocznie na rzecz Stolicy Apostolskiej. Źródła te podają, że w 1373 r. w ówczesnym dekanacie lelowskim powstały nowe parafie, wśród których wymieniona została także parafia włodowicka. Inicjatorem powstania tych parafii mógł być król Kazimierz Wielki.
Pierwszy kościół we Włodowicach istniał już w XIII w. Zbudowany z modrzewia, spalony w czasie pierwszego najazdu Tatarów w 1241 r., został odbudowany w 1305 r. W poł. XV w. we Włodowicach istniał kolejny drewniany kościół parafialny, którego fundatorem był król Kazimierz Wielki. W latach 1571–1594 zamieniony został przez rodzinę Bonerów na zbór ariański, który w 1594 r. został zwrócony katolikom. W 1629 r. poświęcono nowy kościół drewniany pw. św. Bartłomieja Apostoła, który jednak został zniszczony w czasie potopu szwedzkiego. Dzięki zaangażowaniu mieszkańców miasta, świątynię tę odbudowano. Niestety, z uwagi na wiek kościoła i jego stan, w XVII w. popadł on w ruinę, co stało się bezpośrednią przyczyną podjęcia decyzji przez biskupa Kazimierza Łubieńskiego o wzniesieniu kolejnej świątyni, której fundatorem został ks. Marian Kępski, miejscowy proboszcz, prałat i kustosz kolegiaty w Pilicy. Położenie kamienia węgielnego nastąpiło 17 kwietnia 1701 r. tj. w niedzielę po Wielkanocy.
W 1787 r. ks. Ignacy Augustyn Kozierowski z upoważnienia arcybiskupa Poniatowskiego konsekrował w kościele cztery ołtarze. W 1796 r. odrestaurowano wieżę, a dalsza rozbudowa kościoła miała miejsce w latach 1898–1911. Zbudowano wówczas zakrystię, kaplicę i podwyższono wieżę. Budowla została otynkowana, powiększono plac przykościelny i cmentarz grzebalny, który ogrodzono kamiennym murem. Wybudowano też wikariat.
W latach 1940–1945 wyremontowano ponownie wieżę, pokryto dachy kościoła blachą cynkową i zelektryfikowano kościół. Po wojnie ufundowano nowy dzwon w miejsce zrabowanego przez hitlerowców. Po 1948 r. wykonano polichromię, odnowiono ambonę, ołtarze i dach nad kaplicą oraz zbudowano nowe organy. W 1956 r. przeprowadzono kolejny remont wieży. W latach 1983–1991 wykonano marmurową posadzkę w kościele, wykonano ławy i wprawiono nowe okna.
Od 1991 r. do chwili obecnej przeprowadzono generalny remont wieży kościelnej. Dzwony otrzymały elektroniczne sterowanie, a elewacja zewnętrzna kościoła została pomalowana. W 2004 r. przeprowadzono remont wnętrza zakrystii, która otrzymała nowe dębowe meble, a w 2008 r. odnowiono wnętrze kaplicy przy kościele przywracając dawną polichromię.
Od początku swego istnienia, aż do XIX w. parafia Włodowice należała do diecezji krakowskiej; następnie do 1925 r. do diecezji kieleckiej, a od 1925 r. należy do diecezji częstochowskiej (od 1992 r. archidiecezji).
Źródło: peuk.fiiz.pl
