Drewniany kościół pw. Wniebowzięcia NMP w Woli Radziszowskiej
A-680 z dnia 14.10.1947
Kościół pw. Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny należy do czołowych zabytków drewnianego budownictwa gotyckiego i jest najstarszym drewnianym kościołem na Pogórzu Wielickim.
Wieś Wola Radziszowska w której to centralnym miejscu znajduje się kościół leży w dolinie Cedronu mniej więcej w połowie drogi kolejowej pomiędzy Skawiną a Kalwarią Zebrzydowską. Kościół orientowany, konstrukcji zrębowej, złożony z trójbocznie zamkniętego prezbiterium i szerszego korpusu, nakryty jest dachem o wspólnej kalenicy oraz stropem z zaskrzynieniami w korpusie. Z czasu budowy pochodzą profilowane portale, ostrołukowa arkada tęczowa i umieszczony w niej krucyfiks. W gotyckiej tradycji utrzymana jest wieża dobudowana od zachodu w XVIw., o konstrukcji słupowej, z izbicą i ostrosłupowym hełmem, flankowanym wieżyczkami. Wyposażenie jest głównie barokowe z XVII i XVIII w. Na uwagę zasługują obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem z 1460r (data odkryta podczas konserwacji w 1987) odkryty niedawno obraz św. Anny Samotrzeciej oraz widniejące na ścianach i stropach figuralne polichromie z 1893r.
Kościół dostępny dla zwiedzających. Otwarty latem 01.05-30.09. Msze św. w Niedzielę i święta 8.00,11:00,16:00 (możliwe, że godziny dotyczą nowego kościoła).
Źródło: zabytek.pl
Wola Radziszowska została założona przez Benedyktynów z Tyńca po roku 1286, kiedy to otrzymali od księcia Leszka Czarnego pozwolenie na lokowanie nowych osad. Niewiele później (prawdopodobnie ok 1300roku) Powstała tutaj parafia o której pierwsze wzmianki pisane pochodzą z 1325r. W źródłach z XIV-XVI wieku Wola określana jest nie tylko jako Radziszowska. Występuje też jako Wola Nowa, Radziszów Nowy, Wola Brunawska względnie Brunaczowska. Wieś w okresie rozbicia dzielnicowego położona była na pograniczu dzielnicy krakowskiej i śląskiej, później (od 1445) w jej pobliżu przebiegała granica Królestwa Polskiego i księstwa Zatorskiego (powstałe po podziale księstwa Oświęcimskiego) W 1494 Król Jan Olbracht wykupuje księstwo zatorskie wraz z Wolą Radziszowską od syna księcia Wacława, Janusza. Pomimo częstych zmian granic osada pozostawała własnością Benedyktynów i przez setki lat pracowała na rzecz klasztoru w Tyńcu. (jako jedna z 95miejscowości) Zmieniło się to dopiero w 1782 kiedy to dobra tynieckiego opata komendatoryjnego zagarnęli Austriacy (na rzecz tzw. funduszu Religijnego), którzy to przekazali te dobra rodzinie Dzieduszyckich. Kościół zbudowano pod koniec XVw w miejscu dawnego związanego z lokacją wsi a wieżę dobudowano prawdopodobnie na przełomie XVI i XVII. Najstarsze wzmianki na jego temat znajdują się w aktach z 9 biskupich wizytacji parafii w latach 1598-1748.
Źródło: zabytek.pl
