Kaplica pw. Matki Boskiej Prządki

Najbardziej okazałym obiektem sakralnym tego typu na terenie naszego miasta jest z pewnością Kaplica Matki Boskiej Prządki znajdująca się na skraju paku miejskiego im. Tadeusz Kościuszki, nieopodal Bazyliki św. Ap. Piotra i Pawła. Nie bez znaczenia jest wybór patronki kapliczki. Zawiercie swój rozwój zawdzięcza m.in. istniejącej tam przędzalni, która dawała zatrudnienie wielu mieszkańcom miasta i okolic. Matka Boska Prządka jest wszak Opiekunką włókniarzy. Jak głosi napis wyryty na metalowej tabliczce umieszczonej na fasadzie budowli, w roku 1831 ustawiono krzyż pod którym chowano zmarłych w czasie zarazy.  Na jego miejscu została ustawiona kaplica w 1844 r. Wraz z rozwojem fabryki rozbudowana została także i kaplica miało to miejsce w 1883 r. Wówczas stała ona  w innym miejscu niż obecnie, a mianowicie przy ulicy Łośnickiej. dziś Piłsudskiego. Służyła ona na początku swego istnienia jako filia kościoła parafialnego w Kromołowie. Jej pierwszym duszpasterzem był późniejszy proboszcz parafii św. Ap. Piotra i Pawła w Zawierciu ks. Franciszek Zientara. Na początku były w niej odprawiane jedynie nieszpory, następnie msza poranna lub wieczorna. Jednak liczba katolików w Zawierciu wzrastała, dlatego proboszcz kromołowski ks. prałat Karol Barcz, podjął decyzję, że jedna msza niedzielna będzie odprawiana w zawierciańskiej kaplicy przez księdza Zientarę.
    
Po wybudowaniu kościoła kapliczka stała się zabytkowym obiektem sakralnym. W 1925 r. została odnowiona i wyremontowana. W 17.11.1986 r. ks. bp dr Stanisław Nowak Ord. Diec. Częstochowskiej konsekrował nową kaplicę  p.w. MB Prządki Patronki Włókniarzy.

Wewnątrz budowli, w jej centrum znajduje się ołtarz z figurą Najświętszej Panienki ozdobiony kwiatami. Na ścianie za nim widnieje wizerunek patronki kaplicy, a nad nim zawieszony jest krucyfiks. Autorem obrazu jest mgr inż. arch. Marta Ciszewska. Na wyraźnie napisaną prośbę nie zostawia się tam żadnego rodzaju wotów, kaplica służy jedynie do modlitwy. Sam ołtarz jest oddzielony od przedsionka stalową kratą w trosce o bezpieczeństwo.

Źródło: dawne-zawiercie.pl