Roztoczański Park Narodowy

Roztoczański Park Narodowy, utworzony 10 maja 1974 roku, jest perłą przyrody położoną w południowo-wschodniej Polsce, w malowniczym regionie Roztocza, w województwie lubelskim. Jego symbolem jest konik polski, a dyrekcja parku ma swoją siedzibę w historycznym Pałacu Plenipotenta w Zwierzyńcu.

Geografia

Park, obejmujący najcenniejsze przyrodniczo obszary Roztocza Środkowego, zajmuje aktualnie powierzchnię 8483 ha, z czego aż 95,5% (8102 ha) stanowią lasy. Ochroną ścisłą objęto 1029 ha (12,1% całości), a otulina parku rozciąga się na obszarze 38 095,87 ha. Teren parku, z wysokościami sięgającymi 350 m n.p.m., charakteryzuje się występowaniem skał górnokredowych, utworów trzeciorzędowych w strefie krawędziowej oraz piasków czwartorzędowych w dolinach. W 1990 roku 24 ha Roztoczańskiego Parku Narodowego zostało włączone do Zwierzyńca, w związku z nadaniem mu statusu miasta.

Konik Polski

Roztoczański Park Narodowy jest miejscem prężnej hodowli koników polskich, prowadzonej wokół stawów Echo i na Białej Górze. Hodowlę tę zapoczątkował w 1982 roku prof. Mirosław Kownacki. Koniki swobodnie biegają po wyznaczonym terenie o powierzchni 180 ha, żyjąc bez ingerencji człowieka, dokarmiane jedynie w okresie zimowym.

Flora

Roztoczański Park Narodowy to najbardziej zalesiony park narodowy w Polsce, z lasami pokrywającymi 95,5% jego powierzchni. Jest to obszar graniczny występowania ważnych gatunków drzew lasów zachodnioeuropejskich: jodły, buku, jaworu, lipy szerokolistnej, świerku i cisu. W parku wyróżniono około 20 zespołów leśnych, z których najważniejsze to wyżynny jodłowy bór mieszany (niemal ⅓ powierzchni) i żyzna buczyna karpacka. Często występuje również acidofilna buczyna niżowa.

Na żyznych glebach rosną grądy z dębami, grabami, wiązami, klonami i lipami. W północnej części, na ciepłych glebach wapiennych, znajdziemy świetliste dąbrowy. W piaszczystych dolinach rzeki Wieprz występują różne typy borów sosnowych i mieszanych. Na terenach nawodnionych rosną łęgi, olsy i torfowiska wysokie, gdzie zachowały się relikty glacjalne i subarktyczne, takie jak brzoza niska, zimoziół północny czy turzyca strunowa. Flora naczyniowa parku obejmuje około 750 gatunków, w tym rośliny typowe dla południowo-wschodniej Polski (zawilec wielkokwiatowy, pluskwica europejska) oraz górskie (tojad dzióbaty). Wśród chronionych roślin warto wymienić obuwik pospolity.

Fauna

Fauna parku jest niezwykle bogata, zwłaszcza w ślimaki, krocionogi, pajęczaki i owady. Występują tu rzadkie szarańczaki, mrówki, pluskwiaki oraz ponad 2000 gatunków chrząszczy (biegaczowate, kózkowate). Z gadów spotkamy żółwia błotnego i padalca zwyczajnego w turkusowej odmianie. Płazy reprezentują traszki zwyczajne i grzebieniaste oraz kilka gatunków ropuch.

Spośród ponad 190 gatunków ptaków, 130 gniazduje regularnie, w tym: orlik krzykliwy, trzmielojad, kobuz, muchołówka białoszyja, muchołówka mała, głuszec, jarząbek, bocian czarny, dzięcioł białogrzbiety, dzięcioł zielonosiwy, pliszka górska, czyż zwyczajny i gołąb siniak.

Ochrona

Dla kompleksowej ochrony przyrody, na terenie parku utworzono 5 obszarów ochrony ścisłej: Bukowa Góra, Czerkies, Jarugi, Międzyrzeki i Nart.

Edukacja

Roztoczański Park Narodowy prowadzi działalność edukacyjną i popularyzatorską w dwóch obiektach: Ośrodku Edukacyjno-Muzealnym w Zwierzyńcu oraz Izbie Leśnej we Floriance.

Siedziba Roztoczańskiego Parku Narodowego: ul. Plażowa 2, 22-470 Zwierzyniec

Źródło: wikipedia.pl; rpn.gov.pl