Miejskie mury obronne w Bielsku-Białej

Już w pierwszej ćwierci XIV wieku miasto było otoczone murami obronnymi z kamienia łamanego wzmocnionymi przez palisady, baszty i trzy bramy – dolną (obecna wieża zamkowa), górną (ul. Piwowarska) i od strony pastwiska północnego (ul. Kręta). Fortyfikacje miały długość około 800 m i wykorzystywały naturalne właściwości wzgórza. W XVI wieku mury zostały poddane rozbudowie – po 1521 r. wzniesiono drugą linię murów (zewnętrznych) w odległości ok. 5-10 m od wewnętrznych. Rozbudowane fortyfikacje, stworzone z myślą o obronie miasta przed niebezpieczeństwem tureckim, nie obroniły jednak mieszkańców przed napadem Szwedów w 1645 r. W czasie pożaru miasta w 1659 r. zostały poważnie uszkodzone, niemniej odbudowano je i do połowy XVIII wieku spełniały swą rolę. Później częściowo je rozebrano, a częściowo zabudowano, podobnie jak to się stało ze starymi fortyfikacjami w innych miastach austriackich.

Źródło: wikipedia.pl