Fosa miejska w Byczynie

Fosa miejska w Byczynie to element dawnych średniowiecznych obwarowań, które od XIII wieku otaczały całe miasto. Pierwotnie pełniła funkcję obronną, stanowiąc zewnętrzne zabezpieczenie murów miejskich, choć nigdy nie była napełniana wodą. Wraz z rozciągającymi się na północnej stronie miasta moczarami tworzyła naturalną barierę chroniącą Byczynę przed atakami.

Historia fosy

System obronny Byczyny, w tym także fosa, powstał w połowie XIII wieku razem z wzniesieniem ceglanego muru obronnego. Całość otaczała miasto w formie elipsy o długości około 912 metrów. W średniowieczu fosa stanowiła ważne uzupełnienie murów, których wysokość sięgała nawet 7 metrów, a grubość 1,7 metra. Choć przekop nie był wypełniony wodą, stanowił skuteczną przeszkodę dla wrogich wojsk.

Zachowane fragmenty

Do dziś przetrwał fragment fosy miejskiej w północnej części Byczyny. Łączy się on z parkiem miejskim, tworząc malowniczy element zielonej przestrzeni miasta. Obecny kształt fosy pochodzi z 1940 roku, co świadczy o jej wielowiekowej ewolucji i zmianach dostosowanych do potrzeb mieszkańców.

Fosa miejska jako atrakcja turystyczna

Współcześnie fosa miejska w Byczynie pełni funkcję rekreacyjną i przyrodniczą. Od wielu lat prowadzona jest w niej hodowla pstrągów, co stanowi ciekawostkę dla turystów i mieszkańców. Spacerując wzdłuż dawnych obwarowań, można jednocześnie podziwiać średniowieczne mury, baszty i wieże bramne, które razem tworzą unikalny kompleks obronny.