P.O. "Łagiewniki" - 02. Schron bojowy nr 3

Schron bojowy nr 3 punktu oporu "Łagiewniki", to jeden z najbardziej rozbudowanych i zarazem wyjątkowych obiektów obronnych tej pozycji obronnej, wybudowanej w ramach fortyfikacji Obszaru Warownego "Śląsk". Zbudowany w 1936 roku, pełnił nie tylko funkcję stanowiska ogniowego dla ciężkich karabinów maszynowych, ale również rolę punktu dowodzenia. Jego kluczowym elementem była kopuła bojowa model 36 o sygnaturze ZO 1936 N967.

Uzbrojenie schronu składało się z trzech ciężkich karabinów maszynowych – jeden umieszczony w kopule, dwa za pionowymi płytami pancernymi – a także karabinu przeciwpancernego UR wz. 35 i ręcznego karabinu maszynowego. Łącznie, przy pełnej obsadzie, w schronie mogło przebywać nawet 18 żołnierzy.

Po wojnie losy schronu uległy dramatycznym zmianom. W wyniku budowy przemysłowej linii kolejowej i wiaduktu, obiekt został podkopany, pozbawiony płaszcza ziemnego i uległ znacznemu przechyleniu. Fundament stracił stabilność, co doprowadziło do zsunięcia się konstrukcji w stronę torowiska. Część socjalna i magazynowa została całkowicie zalana, a dostęp do sekcji bojowej możliwy jest wyłącznie przez wyjście ewakuacyjne lub w czasie niskiego poziomu wód.

Z zewnątrz, dzięki przesunięciu schronu, możliwe jest podziwianie wyjątkowych szczegółów technicznych, takich jak budowa płaszcza kamiennego oraz płyty detonacyjnej. Schron nr 3 znajduje się w gminnej ewidencji zabytków miasta Bytom i stanowi ważny przykład inżynierii militarnej II RP. Ze względu na liczne zapadliska i niebezpieczne warunki terenowe wokół obiektu, zalecana jest ostrożność podczas zwiedzania.

Schemat schronu

Rys. Shemat schronu bojowego nr 3 punktu oporu "Łagiewniki".

Źródło: fortyfikacja.pl