Kościół pw. św. Barbary w Bytomiu
Kościół św. Barbary w Bytomiu – neoromański kościół wzniesiony w latach 1928–1930 przy ul. Stefana Czarnieckiego w Bytomiu, podlegający rzymskokatolickiej parafii św. Barbary w Bytomiu.
Ołtarz główny wykonany został w drewnie przez rzeźbiarza Schreinera z Monachium, natomiast ołtarze boczne wykonał Anton Fogel. W kościele znajdują się 65-głosowe organy z czterema manuałami. Są to największe organy w diecezji gliwickiej i jedne z największych na Górnym Śląsku Zostały wybudowane przez niemiecki zakład Carla Berschdorfa z Nysy.
Dzwony nazywane ze względu na ich brzmienie „ozdobą Bytomia”, zostały zarekwirowane przez władze hitlerowskie.
Źródło: wikipedia.pl
Inspiratorem i realizatorem planów budowy był ówczesny proboszcz parafii Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny ks. Józef Niestrój. Kościół został wybudowany w latach 1928-1929 na błotnistym terenie, który osuszono. Kierownikiem budowy został bytomski architekt Teodor Ehl realizując projekt Arthura Kicktona.
Kościół konsekrowany 10 maja 1931 r. przez kard. Adolfa Bertrama, ofiarodawcę ołtarza głównego. W 1937 r. wybudowany został budynek plebanii. Na początku lat 90. XX w. odnowiono elewację zewnętrzną kościoła.
Źródło: wikipedia.pl
