P.O. "Łagiewniki" - 08. Koszary

Koszary kompani fortecznej „Łagiewniki” IV Batalionu specjalnego ckm 75 pułku piechoty to ważny element systemu obrony Górnego Śląska z lat 30. XX wieku. Obiekt, wzniesiony w 1936 roku, pełnił funkcję zaplecza dla kompanii karabinów maszynowych oraz artylerzystów 11 baterii 23 pułku artylerii lekkiej pod dowództwem mjr. Jana Stefana Witkowskiego.

Schrony bojowe zintegrowane z koszarami

Do wschodniej ściany koszar dostawiono mniejszy schron bojowy z dwoma stanowiskami ckm oraz wyjściem awaryjnym ze strzelnicą rkm. Wejście do niego prowadziło bezpośrednio z klatki schodowej budynku. Zachowały się stalowe drzwi wewnętrzne oraz część opancerzenia strzelnic. Drugi, większy schron – oznaczony jako nr 8 – został wybudowany po przeciwnej stronie nasypu, ale został zniszczony lub zasypany w wyniku późniejszych prac drogowych.

Żołnierskie zaplecze i struktura załogi

W czasie pokoju koszary mieściły 3 oficerów, 17 podoficerów oraz 120 strzelców. Zakwaterowanie przygotowano również dla 2 oficerów, 4 podoficerów i 16 kanonierów z baterii artyleryjskiej. Obiekty bojowe przy koszarach obsługiwało do 9 żołnierzy, natomiast większy schron przykoszarowy nr 8 prawdopodobnie miał podobną obsadę.

Obiekt z historią, dziś budynek mieszkalny

Koszary przetrwały do dziś i obecnie pełnią funkcję mieszkalną. Mimo że schron nr 8 nie istnieje fizycznie, jego historia przetrwała w relacjach i dokumentacji. Wartościowy przykład militarnej architektury obronnej regionu.

Schemat schronu

Rys. Schemat schronu przy koszarach punktu oporu "Łagiewniki".

Źródło: fortyfikacja.pl