Kościół pw. Zwiastowania NMP w Ciećmierzu
268 z 1958-01-21
Jeden z najstarszych (z pocz. XVII w.) wiejskich kościołów ryglowych na Pomorzu Zachodnim. Przykład niewielkiej, salowej (i bezwieżowej) świątyni, o oryginalnej formie architektonicznej (z nadwieszką dachową na dzwon), całościowo zachowanej ryglowej konstrukcji ścian oraz elementami zabytkowego wyposażenie wnętrza.
Kościół zlokalizowany jest pośrodku wsi, na nawsiu, bezpośrednio po południowej stronie stawu; działka kościelna otoczona z trzech stron drogami wiejskimi. Jest to świątynia orientowana, salowa (bezwieżowa), w typie regionalnego budownictwa ryglowego. Nawa założona została na planie prostokąta, o wymiarach 11,7 x 8,2 m, nakryta dachem dwuspadowym z obdaszkiem nad szczytem zachodnim. Do ściany zachodniej przylega niewielka przybudówka, o wym. 3,9 x 3,5 m, nakryta daszkiem dwuspadowym. Ściany o konstrukcji ryglowej (szkieletowej), z ceglanym wypełnieniem oraz nietynkowanymi polami międzyryglowymi. Drewniany szkielet wykonany jest z dębiny, tworzy regularną kratownicę złożoną z rytmicznie rozmieszczonych słupów, osadzonych dołem w podwalinach i spiętych od góry oczepami oraz trzech poziomów rygli; narożniki ścian wzmocnione są krótkimi mieczami. Ściany przybudówki (zakrystii) zachodniej również o konstrukcji ryglowej, z długimi zastrzałami. Strop drewniany, belkowy nagi (z deskową powałą), usztywniony przyściennymi mieczami. Więźba dachowa nawy oryginalna (XVII-wieczna), o konstrukcji krokwiowo-dwujętkowej, z pojedynczymi podporami stolcowymi stabilizowanymi mieczami i rozporami. Daszki nad zakrystią i dzwonem drewniane, krokwiowe. Pokrycie dachów stanowi ceramiczna dachówka karpiówka, ułożona w „rybią łuskę”. Elewacje o pierwotnej kompozycji i wystroju, opartych na „rysunku” drewnianego szkieletu konstrukcyjnego oraz ceglanym licu pól międzyryglowych, z wysoko umieszczonymi otworami okiennymi. Elewacje o zróżnicowanych podziałach osiowych, bezstylowe; w ścianie wschodniej belka oczepowa z datą budowy 1604 r. i remontu kościoła 1934 r.. Z historycznego wyposażenia zachowały się: renesansowa ambona koszowa, empora organowa z deskową balustradą oraz XV-wieczny dzwon. W kościele znajduje się kopia gotyckiego tryptyku ołtarzowego („Tryumf Marii”), który został przeniesiony do szczecińskiej katedry.
Obiekt dostępny z zewnątrz. Możliwość zwiedzania wnętrza za zgodą księdza proboszcza.
Źródło: zabytek.pl
Kościół został wzniesiony został w 1604 r., o czym świadczy belka inskrypcyjna w ścianie wschodniej oraz konstrukcja i sposób obróbki drewnianego szkieletu ścian i więźby dachowej. Fundatorem świątyni był magistrat miasta Trzebiatowa, a budowniczym niejaki Hans Bollman. Pierwotnie była to ewangelicka kaplica, wchodząca w skład parafii w Cerkwicy i użytkowana tyko kilka razy w roku. W 1681 r. kościół uposażono w gotycki tryptyk ołtarzowy i krucyfiks, przeniesione z Cerkwicy i Kamienia Pom. W 1768 r. wprowadzono nadwieszkę dachu nad szczytem zachodnim, gdzie umieszczono dzwon. W 1784 r. wnętrze kościoła i wyposażanie otrzymało nowy wystrój malarski (aut. Fr. Böseke z Trzebiatowa). W 1798 r. dostawiono do ściany południowej ryglową zakrystię, którą w 1934 r. (podczas kapitalnego remontu świątyni) przesunięto na ścianę zachodnią. 19 lutego 1947 r. obiekt został poświęcony jako kościół rzymskokatolicki pw. Zwiastowania NMP, należący do parafii pw. św. Józefa w Cerkwicy. W latach 60/70. XX w. przemalowano wnętrze świątyni, a w l. 80. XX w. remontowano dach i wymieniono część stolarki.
Źródło: zabytek.pl
