Górny Rynek w Cieszynie
Ulica Górny Rynek nadal zachwyca swoją architekturą. W piętrowych domach z prawej strony rynku mieściły się niegdyś liczne sklepy, m. in. pod nr 10 księgarnia Eduarda Feitzingera, urodzonego w 1851 r. księgarza cieszyńskiego pochodzenia niemieckiego, który rozprowadzał na Śląsku polskie książki patriotyczne, popularnonaukowe, podręczniki szkolne i kalendarze.
Znajdują się przy niej piękne budynki zabytkowe. Należą do nich przede wszystkim:
klasztor Sióstr Boromeuszek – założony w 1876 r. w XVIII-wiecznym pałacu barona Fryderyka Callischa, rozbudowanym w XIX i XX w. Na dziedzińcu klasycystycznego budynku znajduje się XIX-wieczna kaplica, której wnętrze zdobią neorenesansowa dekoracja i cenne obrazy Heinischa;
Dawny zajazd „Pod Złotym Wołem” – wybudowany w 1800 r., w miejscu fosy miejskiej. W XIX w. zatrzymywały się w nim konwoje z bydłem pędzonym z Galicji do Wiednia. Przebudowywany w 1874 i 1936 r. był siedzibą wielu stowarzyszeń i instytucji, m.in. Czytelni Ludowej.
Na ścianie jednej z kamienic widnieje figura św. Jana Nepomucena z poł. XVIII w., wykonana prawdopodobnie przez Antoniego Stanetti’ego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Jak głosi legenda, Cieszyn założony został w 810 r. przez trzech synów polskiego księcia Leszka III – Bolka, Leszka i Cieszka. Bracia spotkali się po długiej rozłące nad źródełkiem i z radości postanowili założyć miasto nadając mu nazwę Cieszyn. Najstarsze ślady osadnictwa w rejonie dzisiejszego Cieszyna to te na Wzgórzu Zamkowym datowane na VI–V w. p.n.e. Cieszyn powstał jako gród broniący południowej granicy państwa polskiego w X w. Stworzone wokół podgrodzie rozwinęło się w samodzielne miasto. Pierwsza pisemna wzmianka o Cieszynie pochodzi z 1155 r. Przez cały wiek XII miasto było jednym z najważniejszych grodów Księstwa Opolsko-Raciborskiego. Ok. 1220 r. nastąpiła jego formalna lokacja na prawie niemieckim z Lwówka Śląskiego.
Od ok. 1290 r. miasto było już stolicą samodzielnego Księstwa Cieszyńskiego. Jego pierwszym władcą został Mieszko, założyciel linii Piastów Cieszyńskich. W ten sposób miasto aż do poł. XVII w. znajdowało się pod panowaniem Piastów. Jako stolica Księstwa błyskawicznie się rozwijało i zyskiwało na znaczeniu. Swój największy rozkwit przeżywało za czasów panowania księcia Przemysława I Noszaka, który w 1374 r. nadał mu nowe prawa miejskie na wzór Wrocławia i w miejsce drewnianego zamku wzniósł murowaną budowlę, stanowiącą świadectwo jego potęgi. Wówczas Cieszyn był jednym z najważniejszych i najbogatszych miast Śląska. Bardzo dobry okres w dziejach miasta to również czasy panowania Kazimierza II, który w 1496 r. przeniósł rynek ze Starego Targu w obecne miejsce, otoczył miasto kamiennymi murami obronnymi i powołał sąd ziemski.
XVI w. przyniósł kolejny dobre czasy dla Cieszyna, a także reformację, w wyniku której miasto stało się zróżnicowane nie tylko pod względem narodowym (Polacy, Niemcy, Czesi, Żydzi), ale również religijnym. Wiek kolejny i związana z nim wojna trzydziestoletnia to okres upadku ekonomicznego i demograficznego całego Księstwa Cieszyńskiego. Stagnację gospodarczą i polityczną Cieszyna spotęgowało jeszcze wygaśnięcie linii Piastów w 1653 r. i przejęcie władzy przez królów czeskich (cesarzy austriackich) z rodu Habsburgów.
Swoją utraconą pozycję Cieszyn odzyskał dopiero w poł. XVIII w. po zakończeniu wojen śląskich. W ich wyniku miasto, jako jedno z nielicznych miast śląskich, pozostało przy Austrii. 13 maja 1799 r. podpisano tutaj pokój pomiędzy Austrią i Prusami, kończący wojnę o sukcesję bawarską. Ważnym okresem w jego historii były lata 1768–1771, w których Cieszyn stał się główną siedzibą konfederatów barskich.
Powolny powrót do świetności przerwała seria kataklizmów, w tym pamiętny pożar z 1789 r., który praktycznie doszczętnie zniszczył miasto. 11 lat trwała jego odbudowa, jednak wzniesione wówczas budowle przetrwały w większości do czasów współczesnych.
Źródło: peuk.fiiz.pl
