Galeria Sztuki Odlewniczej im. prof. Sakwy w Częstochowie

Wacław Sakwa urodził się w 1919 r. w województwie poznańskim. Szkołę średnią ukończył w Łodzi, a studia wyższe w Akademii Górniczo-Hutniczej – Wydział Hutniczy. W okresie okupacji pracował w Łodzi, w firmie budowlanej, na różnych budowach, a następnie w centralnych warsztatach tegoż przedsiębiorstwa. W kolejnych latach był zatrudniony w charakterze inspektora technicznego w Zjednoczeniu Przemysłu Odlewniczego w Krakowie, skąd został przeniesiony przez Ministerstwa Przemysłu i Handlu na stanowisko dyrektora technicznego do huty „Blachownia” koło Częstochowy, gdzie pracował 6 lat. Od chwili powołania Wyższej Szkoły Inżynierskiej w Częstochowie w 1949 r. podjął w niej pracę na stanowisku profesora kontraktowego i kierownika Katedry Technologii Metali. W 1950 r. Ministerstwo Oświaty powierzyło mu organizację Wydziału Metalurgicznego, którego był dziekanem przez 6 lat. W tym czasie zorganizował Katedrę Odlewnictwa, której był kierownikiem do końca zatrudnienia etatowego na Politechnice Częstochowskiej. Na podstawie Uchwały CKK z 27 maja 1955 r. uzyskał tytuł docenta. W drodze konkursu został wybrany na kierownika Katedry Politechniki Śląskiej w 1959 r. Funkcję tę pełnił kierując jednoczenie Katedrą Odlewnictwa Politechniki Częstochowskiej. W 1959 r. został wybrany na rektora Politechniki Częstochowskiej. Godność tę piastował przez dwie kadencje, tj. do 1965 r., przyczyniając się do znacznego rozwoju kadry naukowej uczelni i umocnienia pozycji Politechniki Częstochowskiej w gronie wyższych uczelni technicznych. W 1962 r. Rada Państwa nadała mu tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego, a w 1968 r. tytuł profesora zwyczajnego. Dowodem uznania w świecie nauki było nadanie profesorowi Sakwie w 1971 r. godności członka korespondenta Polskiej Akademii Nauk. Z dniem 1 października 1965 r. Ministerstwo Szkolnictwa Wyższego przeniosło go, na jego własną próbę, na Politechnikę Śląską.

W zakresie badań naukowych profesor Sakwa koncentrował swoje zainteresowania na żeliwie wysokojakościowym, procesach krystalizacji metali oraz tworzyw odpornych na ścieranie. W ramach swojej specjalności był twórcą i organizatorem szkoły naukowej, cieszącej się krajowym i międzynarodowym uznaniem. W dorobku naukowym posiada 350 patentów, ponad 300 publikacji, w tym 16 książek i skryptów, 30 publikacji zagranicznych, 50 referatów na konferencjach krajowych i zagranicznych, 17 wypromowanych doktorów oraz 5 doktorów habilitowanych.

Profesor Sakwa aktywnie działał w licznych organizacjach sterujących nauką polską. Był członkiem Rady Głównej resortu nauki i szkolnictwa wyższego, członkiem Centralnej Komisji Kwalifikacyjnej, członkiem Prezydium Komitetu Hutnictwa PAN, przewodniczącym Komisji Odlewnictwa Oddziału PAN w Katowicach, członkiem Komitetu Nagród Państwowych, członkiem Zarządu Głównego NOT, prezesem STOP, prezydentem Międzynarodowej Organizacji Odlewniczej CIATF w Zurichu. Za swoje osiągnięcia naukowe i organizatorskie otrzymał wiele odznaczeń i wyróżnień, m.in.: Order Sztandaru Pracy, Krzyż Komandorski i Oficerski Order Odrodzenia Polski, Medal Komisji Edukacji Narodowej, nagrodę państwową I stopnia, odznaczenia wojewódzkie, liczne nagrody ministerialne i NOT-u. W 1985 r. otrzymał najwyższą godność akademicką – doktorat honoris causa Politechniki Częstochowskiej. Politechnika Śląska przyznała mu ten tytuł rok później.

W 1988 r. profesor Sakwa przekazał Politechnice Częstochowskiej swój bogaty zbiór odlewów artystycznych, na bazie którego –  za sprawą prof. Zbigniewa Piłkowskiego – otwarto najpierw ekspozycję, a później 1995 r. – zgodnie z Uchwałą Rady Wydziału Metalurgii i Inżynierii Materiałowej – stałą placówkę kulturalno-dydaktyczną.

Profesor zmarł w 1992 r. w Katowicach.

Źródło: peuk.fiiz.pl