Pałac w Dralinach

Klasycystyczny pałac posiada XIX-wieczny rodowód, aczkolwiek do naszych czasów nie zachował się on w pierwotnej postaci. Obiekt wybudowano na planie prostokąta zbliżonego do kwadratu jako budowlę murowaną z cegły i otynkowaną. Pałac posiada dwie kondygnacje. Nakrywa go wysoki, wielospadowy dach ozdobiony lukarnami. Wejście główne do zabytkowego obiektu umieszczono centralnie w fasadzie frontowej, w niewielkim półkolistym ryzalicie, nad którym usytuowany jest taras. W elewacji tylnej umieszczono asymetrycznie dwukondygnacyjne loggie zamknięte trójkątnym przyczółkiem. Pałac został znacznie przebudowany w II połowie XX w., przez co pozbawiono go pierwotnych cech stylowych oraz zmieniono układ otworów okiennych. Najprawdopodobniej w tym czasie wykorzystywany był jako placówka oświatowa. Obecnie zabytkowy obiekt, otoczony małym, zaniedbanym parkiem, stanowi własność prywatną. Niestety dzieli on los wielu zabytkowych założeń pałacowych, których właściciele nie prowadzą żadnych remontów ani nawet prac zabezpieczających. Pałacyk, który z powodzeniem mógłby stanowić dużą atrakcję w Dralinach, popada w coraz większą ruinę, a jego przyszłość wydaje się być już przesądzona.

Pałac w Dralinach jest jedną z kilku atrakcji, jakie można odnaleźć podróżując po gminie Pawonków. Niewątpliwie należą do nich obiekty zabytkowe, takie jak chociażby: XVI-wieczny drewniany kościółek pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Gwoździanach, pochodzący z początku XIX w. późnoklasycystyczny kościół pw. św. Katarzyny w Pawonkowie, liczne kapliczki i krzyże przydrożne stanowiące charakterystyczny element lokalnego krajobrazu, a także zupełnie unikalne, otwarte w 2008 r. Muzeum Paleontologiczne w Lisowicach. Placówka poświęcona jest efektom prac paleontologicznych prowadzonych na terenie gminy Pawonków, które pozwoliły na dokonanie niezwykłych znalezisk, m.in. sprzed 200 mln lat. Znaleziono tutaj bowiem pierwsze w Polsce dinozaury oraz największe na świecie gady ssakokształtne z grupy cynodontów, a także wiele innych kręgowców i bezkręgowców. Są to skamieniałości z retyku, a więc najwyższego triasu, czyli sprzed ok. 200 mln lat. Samo odkrycie opisane zostało m.in. w National Geographic. Ekspozycja muzealna obejmuje cztery sale wystawiennicze, z czego trzy dedykowane są miejscowym skamieniałościom. Jego powstanie stało się możliwe dzięki współpracy Urzędu Gminy w Pawonkowie, Instytutu Paleobiologii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, Zarządu Stowarzyszenia Rozwoju Sołectwa Lisowice oraz Sołectwa Lisowice.

Źródło: peuk.fiiz.pl