Pałac w Kochcicach
A/499/91 z 28.03.1991
Pałac Ludwika Karola von Ballestrema znajdujący się w miejscowości Kochcice w powiecie lublinieckim w województwie śląskim.
Miejscowość przyjęta nazwę od rodziny Kochcickich, którzy pod koniec XV w. stali się jej właścicielami. W ich posiadaniu znajdował się również Lubliniec. Kochcice były własnością rodziny Kochcickich do końca XVIII w. Z początkiem XIX w. Kochcice należały do rodu Larischów. W dniu 21 maja 1811 r. majątek kochcicki otrzymał w spadku od hrabiny von Larisch z domu von Strachwitz, hrabia Auloch. W 1903 r. Kochcice nabył od spadkobierców zmarłego w 1896 r. szambelana królewskiego Sylwiusa von Auloch, hrabia Franz von Ballestrem z Pławniowic. Hrabia Ballestrem zakupił liczący 13 000 mórg majątek dla swego czwartego syna Ludwiga Carla.
Nowy właściciel, porucznik rezerwy pułku gwardii kirasjerów, hrabia Ludwig Carl von Ballestrem wybudował w Kochcicach w latach 1906-1909 nowy pałac. Budynek mieszkalny poprzednich właścicieli zamieniony został na pomieszczenia gospodarcze.
Obecnie w murach zamku mieści się Wojewódzki Ośrodek Rehabilitacji. Znajdującą się obok pałacu stajnię przebudowano w latach 1945-1946 adaptując ją na tymczasowy kościół. Budynek świątyni, pełniącej do chwili obecnej funkcję kościoła parafialnego, poświęcono 22 września 1946 r.
Historia rodu
Z Kochcic pochodzi stary górnośląski ród Kochcickich znany w dokumentach od początków XV wieku. Największe znaczenie ród ten miał w XVI i początkach XVII wieku, przedstawiciele jego zajmowali wówczas wysokie stanowiska w czeskiej administracji królewskiej - w 1570 roku Jan Kochcicki otrzymał tytuł czeskiego barona, jego syn - również Jan nabył w 1585 roku „państwo” Lubliniec a w 1587 roku Koszęcin, Boronów, Droniowice. Bartosz Paprocki w swoim Sztambuchu Slezskym dedykował jemu jeden z rozdziałów: „...Stateczneho Rytijrze Pana Jana Kochticskeho z Kochtic a na Kochticych etc. A ginych Panouw Bratroum Gegijch Milosti...”. W 1611 roku Jan a w 1620 roku Andrzej i Jerzy Fryderyk Kochciccy byli członkami poselstwa śląskiego do Warszawy w sprawie sporów granicznych pomiędzy Śląskiem a Polską. Andrzej był w latach 1619-1620 starostą księstwa opolsko-raciborskiego.
Kariera rodu Kochcickich zakończyła się w 1626 roku: jako szlachta ewangelicka poparli oni wojska szwedzkie i brali czynny udział w tzw. „rebelii” szlachty ewangelickiej. Andrzej Kochcicki, który brał udział w bitwie pod Białą Górą przeciw wojskom cesarskim, został aresztowany i w 1635 roku stracony w Wiedniu, jego brat również aresztowany – zaginął. Większość majątków została skonfiskowana w okresie tzw. „rekatolizacji”. Reszta członków tego rodu nie odgrywała już później żadnej roli, była to uboga szlachta mieszkająca w okolicach Gliwic i Bytomia jeszcze w XIX wieku.
Herb Kochcickich przyjął w 1688 roku do swojego spokrewniony z nimi ród von Witten.
Źródło: Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.
- Emmerling Danuta, Górnośląskie zamki i pałace, 1999.
