Baszta Biała w Gdańsku

Sąsiednie Stare Przedmieście zostało przyznane przez Krzyżaków Głównemu Miastu najprawdopodobniej około 1342 roku, a w drugiej połowie XV wieku uzyskało mury obronne. Wojna trzynastoletnia (1454–1466) uświadomiła gdańszczanom konieczność otoczenia fortyfikacjami także Starego Przedmieścia. W latach 1463-1490 powstał długi na ponad 1 km ciąg murów z dwoma bramami i co najmniej siedmioma basztami, z których zachowały się tylko Baszta Biała, Baszta Pod Zrębem i fundamenty Baszty Nowej (odkopanej w maju 2018).

Baszta została wybudowana w latach 1460-1461 z cegły, w formie okrągłej i nakryta dachem stożkowym. Basztę otynkowano i pomalowano na biało, stąd wzięła się jej nazwa. Początkowo służyła jako część fortyfikacji miasta Gdańska. Po wybudowaniu zewnętrznych fortyfikacji nowożytnych (początek XVII wieku) przestała pełnić funkcje obronne i w 1670 roku została zamieniona na magazyn prochowy.

Większość fortyfikacji otaczających Gdańsk została rozebrana pod koniec XIX wieku. Baszta została w znacznym stopniu uszkodzona podczas II wojny światowej (zniszczony dach i część murów, wypalone wnętrze). W 1948 roku nastąpiła odbudowa. Podczas remontu w latach 80. XX w. odkryto na jej wewnętrznych ścianach nowożytne malowidła ścienne. Została wykupiona od miasta w roku 1981 i odrestaurowana przez klub wysokogórski, który obecnie mieści tam swoją siedzibę.

Źródło: wikipedia.pl