Dąb papieski w Gidlach
Dąb papieski w Gidlach posadzony obok Sanktuarium Matki Bożej w Gidlach.
Pomysł na Dęby Papieskie zrodził się jesienią 2003 r., kiedy to leśnicy z Dolnego Śląska zebrali żołędzie z najstarszego polskiego dębu – „Chrobry”. Z okazji swego jubileuszu, ponad 300 leśników ze wszystkich Regionalnych Dyrekcji Lasów Państwowych w Polsce (RDLP), pod duchowym przewodnictwem swojego duszpasterza bp. Edwarda Janiaka, wzięło udział w pielgrzymce do Watykanu. Pojechali, by prosić Ojca Świętego, człowieka, którego osobisty stosunek do spraw przyrody był powszechnie znany, o słowa otuchy, duchowe wsparcie i błogosławieństwo. Żołędzie zostały poświęcone przez Jana Pawła II podczas prywatnej audiencji w dniu 28 kwietnia 2004 r. Ojciec Święty dotykał przywiezionych w koszu żołędzi, z uwagą słuchał informacji o dębie, o celu tego przedsięwzięcia i z serca pobłogosławił.
W szkółce kontenerowej w Nędzy na terenie Nadleśnictwa Rudy Raciborskie – jednej z nowocześniejszych w Europie – wyhodowano z nich 500 sadzonek. Każda z nich posiada stosowny certyfikat z nadanym kolejnym numerem.
Z wyhodowanych drzewek, decyzją obecnego Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych Andrzeja Matysiaka, po jednej sadzonce otrzymało 438 nadleśnictw, po 3 każde z 17 RDLP pozostałe rozdysponował dyrektor generalny. Część drzewek posadzono w pierwszym roku, pozostałe – przy udziale księży biskupów i znamienitych osób zostały posadzone w kolejnych latach.
Zamierzeniem leśników polskich jest, aby dęby te rosły w całym kraju, w miejscach szczególnie związanych z działalnością Jana Pawła II i żeby były żywym i długowiecznym – jak dąb „Chrobry” – pomnikiem czasów, gdy po ziemi chodził Papież-Polak. Posadzone dęby, synonimy trwałości, siły, opierania się wszystkim dziejowym burzom, zarówno historycznym, jak i przyrodniczym, będą stanowić dla potomnych świadectwo Wielkiego Pontyfikatu Jana Pawła II oraz wierności Bogu i Ojczyźnie składanej przez polskich leśników. Papieskie Dęby nie tylko upamiętniają zmarłego Papieża. Mają znaczenie symboliczne – łączą dwa tysiąclecia dziejów Państwa Polskiego.
Dąb „Chrobry” – najstarszy dąb szypułkowy w Polsce. Rośnie w Piotrowicach (województwo dolnośląskie). Za pomnik przyrody uznany 24 marca 1967 r. Jego wiek ocenia się na ok. 750 lat (szacunkowy „rok narodzin” – 1265). Jest to najstarsze drzewo rosnące w Polsce, choć nie tak sławne jak dąb „Bartek”. Od czasów Polski Piastowskiej w dobrej kondycji dotrwał do dnia dzisiejszego osiągając przy tym imponujące rozmiary: rozpiętość korony wynosi ok. 16 m, wysokość 29 m, a obwód pnia 992 cm, pierśnica 315,5 cm (trzeci dąb pod względem objętości drewna znajdujący się w środkowej Europie). Objętość drzewa to około 90 m3 – i jest największa wśród dębów polskich. „Chrobry” ma silnie rozwiniętą koronę i grube konary przechodzące w gałęzie o bujnym ulistnieniu. Pień i niektóre konary są w środku puste. Mimo sędziwego wieku wciąż owocuje wydając zdrowe żołędzie. Imię „nadało” mu niegdyś dziecko, które patrząc na potęgę drzewa powiedziało, że jest wielki jak Chrobry.
Źródło: msw-pttk.org.pl
