33. Bateria artylerii tzw. "grecka" - stanowisko ogniowe nr 2

33 Bateria artylerii, tzw. „grecka” – polska dwudziałowa bateria artylerii nadbrzeżnej kalibru 105 mm firmy Schneider, ustawiona na wschodnim brzegu Półwyspu Helskiego (od strony morza), na południe od latarni Jastarnia-Bór. Wchodziła w skład Rejonu Umocnionego Hel.

Bateria składała się z dwóch armat na kołach, ustawionych na odkrytych betonowych działobitniach, oraz dwóch schronów amunicyjnych, o grubości ścian 1 m (osobno na 200 pocisków i 200 ładunków miotających). Działobitnie wykonano w formie betonowego okręgu o średnicy 9,60 m. Działobitnie osłonięte były wałem ziemnym o wysokości 1,2 − 1,4 m. Kąt ostrzału na morze wynosił 130°, a na większe odległości ogniem pośrednim 360°. Prace budowlane wykonano w 1931 roku, a armaty ustawiono w kolejnym roku.Nieoficjalną nazwę bateria zawdzięcza armatom dalekonośnym firmy Schneider wz. 1925/27, opracowanym dla Grecji, których dwa egzemplarze zakupiła Polska do testów. Armaty miały dwuogonowe łoże z przednią opuszczaną podporą, a koła szprychowe ze stalowymi obręczami rozstawiane były razem z ogonami. Dzięki konstrukcji łoża uzyskiwano duży kąt ostrzału bez zmiany pozycji w zakresie 80°. Maksymalna donośność w zależności od źródeł określana jest od 15.000 m do 15.500 m. Amunicja stosowana była taka sama, jak dla używanych przez Wojsko Polskie armat wz.29.

Pierwotnie bateria miała numer 12, w 1936 roku zmieniony na 33. W starszej literaturze baterii „greckiej” był na ogół przypisywany numer baterii 32, jednak nowsze analizy pozwoliły na prawidłowe zidentyfikowanie jej numeru jako baterii nr 33, co wynika m.in. ze wspomnień dowódców, dokumentów dotyczących przydziału dział i pomiarów działobitni (bateria nr 32 była „duńska”).

Źródło: wikipedia.pl