Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego w Katowicach
A/1233/78 z 19.08.1978
Dawna Szkoła rzemieślnicza (obecnie Akademia Muzyczna), neogotycka (1898). Budynek oddano do użytku w roku 1896 roku. Wybudowano go w stylu neogotyckim, z cegły czerwonej profilowanej, tworzącej różnorodność dekoracyjną.
Po włączeniu części wschodniej Górnego Śląska, w roku 1922 do Polski, budynek został kupiony przez Skarb Państwa i w czerwcu 1922 roku umieszczono w nim nowoutworzony Urząd Województwa Śląskiego, czyli ówczesnej władzy ustawodawczej autonomicznego województwa. Od września 1922 roku budynek dawnej szkoły był siedzibą tej instytucji.
Ze względu na brak odpowiednij ilości powierzchni użytkowej na działalność Urzędu Wojewódzkiego i jego wszystkich wydziałów, ulokowano je w dawnej szkole ludowej przy ulicy Księdza Szafranka, a także w hotelu "Deutsches Haus". Ulica, przy której mieściła się pierwotna siedziba władz dawnego autonomicznego województwa, otrzymała adekwatną nazwę - Wojewódzka. 14.10.1922 roku w dawnej auli szkoły odbyła się inauguracja posiedzenia Sejmu Śląskiego z udziałem ówczesnego premiera Rzeczypospolitej - Juliana Nowaka.
W 1929 roku, po oddaniu nowego gmachu Sejmu Śląskiego przy ulicy Jagiellońskiej, budynek przeznaczono na Konserwatorium Muzyczne. Dziś mieści się w nim Akademia Muzyczna im. Karola Szymanowskiego. Wśród absolwentów Akademii było wielu znakomitych muzyków, m.in.: Wojciech Kilar, Krystian Zimmernann czy Henryk Mikołaj Górecki.
Źródło: polskaniezwykla.pl
Początki Akademii Muzycznej w Katowicach wiążą się z założonym w 1929 roku przez Witolda Friemanna Państwowym Konserwatorium Muzycznym, które swoją działalność zainaugurowało uroczystym koncertem w dniu 28 września 1929 roku. W gronie pierwszych pedagogów Uczelni znaleźli się m.in.: Stefania Allinówna, Aleksander Brachocki (uczeń Zygmunta Stojowskiego i Ignacego Jana Paderewskiego), Stanisław Bielicki (uczeń Ignacego Jana Paderewskiego), Wanda Chmielowska, Marian Cyrus-Sobolewski (doktor praw, uczeń Władysława Żeleńskiego), Zbigniew Dymmek (uczeń Emila Młynarskiego i Romana Statkowskiego), Władysława Markiewiczówna (po studiach w Krakowie i Berlinie), Adam Mitscha (prawnik i muzykolog) oraz Bolesław Szabelski (organista i kompozytor, rekomendowany przez swojego pedagoga Karola Szymanowskiego). Działające do wybuchu II wojny światowej Konserwatorium było najważniejszą instytucją muzyczną w Województwie Śląskim, wpływającą na poziom umuzykalnienia środowiska oraz przygotowującą kadrę wysoko wykwalifikowanych artystów muzyków: kompozytorów, teoretyków, instrumentalistów i wokalistów oraz nauczycieli. W 1936 roku – na rok przed śmiercią – podjęcie pracy w Państwowym Konserwatorium Muzycznym w Katowicach planował Karol Szymanowski. Wybuch wojny przerwał pracę uczelni. W latach 1939–1945 w budynku Konserwatorium powstała Okręgowa Śląska Szkoła Muzyczna (Höhere Landesmusikschule), gdzie funkcję dyrektora pełnił Fritz Lubrich. Państwowe Konserwatorium Muzyczne wznowiło działalność 11 lutego 1945 roku, zaś 1 września tegoż roku przemianowane zostało na Państwową Wyższa Szkołę Muzyczną. Trzon grona pedagogicznego tworzyli profesorowie Konserwatorium oraz przybyli po wojnie na Śląsk artyści: wspomniany wcześniej Bolesław Szabelski, kompozytor i pianista Bolesław Woytowicz, a także będący u szczytu swych karier: kompozytor Ludomir Różycki, śpiewak Adam Didur, dyrygent Grzegorz Fitelberg. Uczelnia stała się szybko matecznikiem dla śląskiej szkoły kompozytorów. 12 listopada 1979 roku uczelnia zmieniła status na Akademię Muzyczną, równocześnie nadane zostało jej imię kompozytora Karola Szymanowskiego.
Źródło: wikipedia.pl
