Pozostałosci po KWK „Katowice” w Katowicach
Kopalnia „Katowice” działała w latach 1823−1999. Do 1936 r. nosiła nazwę „Ferdynand”. Od 2015 r. po rewitalizacji terenu mieści się tu Muzeum Śląskie.
KWK „Katowice” działała nieprzerwanie przez niemalże 180 lat. Została definitywnie zamknięta w 1999 r., nadal jednak stanowi ważny element krajobrazu przemysłowego Katowic. Pomimo, iż bardzo wiele z jej obiektów powierzchniowych zostało zlikwidowanych, do dnia dzisiejszego pozostały te przedstawiające dużą wartość historyczną i zabytkową, w tym m.in. wieża szybu Warszawa II, nadszybie szybu Bartosz, maszynownia szybu Bartosz (z zachowaną maszyną parową), maszynownia szybu Warszawa I, łaźnia główna 1000, łaźnia Gwarek (obiekt po starej maszynie wyciągowej), warsztaty mechaniczne, warsztaty elektryczne, stolarnia, magazyn odzieżowy, kuźnia, siłownia energetyczna, kotłownia, rymarka oraz wieża ciśnień. Obecnie cały teren byłej kopalni zyskał zupełnie nowe oblicze, tutaj bowiem swoją nową siedzibę posiada Muzeum Śląskie. Pokopalniane tereny są wykorzystywane do celów ekspozycyjnycą, tutaj np. odbywają się Noce Muzeów.
Nowa siedziba całego muzeum Została udostepniona zwiedzającym w 2015 r. Co ciekawe, ekspozycja została schowana pod ziemią, tak by nie zasłaniać zabytkowych obiektów poprzemysłowych. Kolekcje Muzeum Śląskiego zyskały oryginalną i nowatorską oprawę – na poprzemysłowych terenach powstał nowy główny gmach, a zabytkowe obiekty pokopalniane pochodzące z przełomu XIX i XX w. zostały zaadaptowane na powierzchnie wystawiennicze (m.in. dawny magazyn odzieżowy pełni funkcję pomieszczeń Centrum Scenografii Polskiej, restauracja to dawna maszynownia szybu Warszawa oraz wieża widokowa to dawna wieża wyciągowa szybu „Warszawa”, z której można zobaczyć panoramę ciągle rozwijającej się Silesii). Poruszanie się po nowej siedzibie umożliwiają podziemne lub naziemne przejścia. Nad powierzchnią widoczne są jedynie szklane wieże doświetlające podziemne ekspozycje. Na gości Nowego Muzeum Śląskiego czeka w sumie aż sześć wystaw stałych, w tym ekspozycja dotycząca historii Górnego Śląska oraz szeroko zaprezentowana kolekcja zbiorów Centrum Scenografii Polskiej.
Oprócz Muzeum Śląskiego, na terenach byłej KWK „Katowice” swoją siedzibę ma również Międzynarodowe Centrum Kongresowe oraz Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia. Powstało więc nowe, przemysłowo-kulturalne centrum miasta.
Projekt, którego 85% kosztów kwalifikowanych jest współfinansowanych ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Śląskiego na lata 2007–2013, poszerzyło nie tylko ofertę kulturalną i edukacyjną muzeum, ale przyczyniło się także do podniesienia atrakcyjności Katowic oraz Śląska.
Źródło: peuk.fiiz.pl
KWK „Katowice” powstała z inicjatywy emerytowanego rotmistrza z Tarnowskich Gór – Ignacego Ferdinanda von Beyma. On to 8 sierpnia 1822 r. zgłosił zamiar uruchomienia kopalni na terenie należącej wówczas do Stanisława Mieroszewskiego ordynacji mysłowickiej. Wydobycie w KWK „Ferdynand” (kopalnia otrzymała bowiem imię swojego założyciela) rozpoczęto tutaj w 1823 r. W 1875 r. kopalnia została zalana. Do wydobycia przystąpiono ponownie po roku, przy czym przeprowadzono znaczną modernizację. W 1889 r. powstała Katowicka Spółka Akcyjna dla Górnictwa i Hutnictwa, której głównym akcjonariuszem był Thiele Winckler. Spółka była właścicielem kopalni i przetrwała do okresu międzywojennego, od 1922 r. pod spolszczoną nazwą „Ferdynand”. 15 lipca 1936 r. kopalnia „Ferdynand” zmieniła nazwę na „Katowice”. Po wojnie kopalnię znacjonalizowano. Wyrazem wysokiego uznania zasług kopalni „Katowice” w rozwoju polskiego górnictwa węglowego i dla gospodarki narodowej było jej odznaczenie w 1973 r. Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Kopalnia przestała działać w marcu 1999 r. W 2015 tereny kopalni zostały udostepnione zwiedzającym jako nowa siedziba Muzeum Śląskiego.
Źródło: peuk.fiiz.pl
Obecnie tereny byłej KWK „Katowice” są udostępnione dla pieszych. Teren dawnej koplani jest ogólnie dostępny.
