Muzeum Sztuki Złotniczej w Kazimierzu Dolnym

Ekspozycja stała Oddziału Muzeum Sztuki Złotniczej mieści się w zabytkowych piwnicach Gmachu Głównego Muzeum Nadwiślańskiego przy Rynku 19. Budynek posiada rampę i windę oraz toaletę z przewijakiem, przystosowaną również dla osób z niepełnosprawnościami.

Wszędzie na terenie Kazimierza Dolnego można znaleźć interesujące i warte zobaczenia miejsca, a także atrakcje. Z całą pewnością wartym obejrzenia są zbiory otwartego w 1979 r. Oddziału Muzeum Sztuki Złotniczej, jedynej placówce tego typu w Polsce. Muzeum to stawia sobie za cel, aby jak największej rzeszy publiczności umożliwić zapoznanie się z liczącą ponad 1000 lat historią polskiego złotnictwa, poprzez wieki dorównującego sztuce złotniczej zachodniej Europy dzięki utrzymywaniu ożywionych kontaktów kulturalnych i gospodarczych z tą częścią kontynentu. Oddział pragnie także przekazywać wiedzę na temat współczesnego złotnictwa rodzimego, jego rangi i miejsca kulturze polskiej, do czego niezbędna jest wiedza o przeszłości tej dziedziny sztuki.

W jej skład wchodzą zbiory artystyczne i historyczne oraz literatura specjalistyczna poświęcona złotnictwu. Liczba eksponatów wynosi około 1 900 obiektów. Zbiory pochodzą w części z daru Jędrzeja Jaworskiego (kolekcjonera i inicjatora powstania tego muzeum, który w 1979 r. podarował Muzeum swoją kolekcję liczącą 550 szt. sreber dawnych; w tym ponad 250 szt. sreber korpusowych; w tym około 80% sreber polskich), uzupełnione zakupami własnymi oraz depozytami Muzeum Narodowego w Warszawie i Zamku Królewskiego na Wawelu oraz darami i depozytami osób prywatnych, w tym współczesnych artystów-złotników.

Kolekcja złotnictwa dawnego:
Liczy ona ok. 690 szt. obiektów. Zgromadzone są niemal wyłącznie obiekty sygnowane, i to sygnowane w sposób umożliwiający ich identyfikację. Co w efekcie prowadzi do ustalenia autorstwa, czasu i miejsca powstania. Zważywszy fakt, że sygnowanie wyrobów dawnego złotnictwa polskiego nie było zjawiskiem powszechnym, tego rodzaju dobór obiektów podnosi wyraźnie wartość naukową kolekcji.
Autorów polskich reprezentowanych w zbiorze jest ponad 200, w tym 1/3 stanowią złotnicy warszawscy, natomiast mistrzów zagranicznych reprezentowanych jest ponad 50-ciu. Ośrodki krajowe reprezentowane są niemal wszystkie z pośród znaczniejszych, zagraniczne zaś te, które miały szczególny wpływ na polskie złotnictwo, jak to: Paryż, Berlin, Wiedeń, Moskwa, Petersburg itd.
Celem zbioru sreber polskich jest zademonstrowanie ciągłości i historycznego rozwoju złotnictwa na naszych ziemiach w pełnym wymiarze, bez pominięcia nawet okresów upadku.
Czasowo kolekcja złotnictwa dawnego zamyka się pomiędzy 2. poł. X w. a początkiem XX w. obejmując ostatnie 1000 lat dziejów złotnictwa europejskiego.

Kolekcja złotnictwa współczesnego:
Liczy ona ok. 750 obiektów. Gromadzone są głównie obiekty ilustrujące dorobek i osiągnięcia polskich artystów-złotników, w zakresie projektowania i wykonawstwa unikatowych dzieł złotniczych nie nastawionych na komercję. Znakomita większość zbiorów to biżuteria. Nielicznie reprezentowane są srebra korpusowe, z których słynęło niegdyś nasz złotnictwo. Około 4/5 kolekcji stanowią dary i depozyty dokonane przez rodzimych artystów-złotników cieszących się uznaniem nie tylko w kraju, ale i poza jego granicami. Autorów współczesnych reprezentowanych jest w kolekcji ponad 100, w tym 2/3 stanowią złotnicy warszawscy. Obok ośrodka warszawskiego reprezentowane jest złotnictwo z Wybrzeża (Gdańsk, Gdynia, Sopot), Wrocławia, Łodzi, Krakowa itd.
Zbiór ten jest ważnym uzupełnieniem kolekcji złotnictwa dawnego. Dzięki niemu można doprowadzić dzieje polskiego złotnictwa do dnia dzisiejszego, ilustrując ciągłość tej dziedziny sztuki. Kolekcja złotnictwa współczesnego zamyka się pomiędzy latami 60. XX w. a rokiem 2016.

Źródło: mnkd,.pl