Stadion Miejski w Krakowie
Stadion Miejski im. Henryka Reymana – stadion piłkarski znajdujący się przy ulicy Reymonta 20 w Krakowie. Jest własnością Miasta Krakowa, a użytkuje go drużyna piłkarska Wisły Kraków oraz tymczasowo pierwszoligowy zespół Garbarni Kraków w sezonie 2018/2019. Został wybudowany na początku II połowy XX wieku i był kilkakrotnie modernizowany. Ostatnia gruntowna przebudowa zakończyła się w październiku 2011 roku.
Docelowo jego pojemność wynosi 33 326 miejsc. Stadion spełnia warunki najwyższej – czwartej kategorii UEFA. Od 23 stycznia 2008 uchwałą Rady Miasta Krakowa nosi imię piłkarza Wisły Kraków – Henryka Reymana.
Źródło: wikipedia.pl
Pierwsze stadiony Wisły Kraków
Działacze Wisły Kraków od początku istnienia klubu starali się pozyskać teren pod budowę stadionu dla swojej drużyny piłkarskiej. W roku 1909 zarządowi klubu udało się uzyskać w dzierżawę tereny dzisiejszej alei Mickiewicza. Miały one pomieścić kompleks kortów tenisowych i tor łyżwiarski, które pozwoliłyby spłacić zaciągniętą pożyczkę na dzierżawę i pozwolić na wybudowanie obiektu dla drużyny „Białej Gwiazdy”. Pomysłu tego nie zrealizowano, gdyż wybudowane obiekty nie przynosiły pożądanych zysków. W efekcie skończyło się na spłacaniu pożyczki przez zarząd Wisły Kraków.
Kilka lat później Wiśle przyznano tereny na Oleandrach i właśnie tam rozpoczęła się budowa stadionu. Uroczystość otwarcia obiektu odbyła się 5 kwietnia 1914 roku. Kibice i działacze Wisły jednak nie cieszyli się długo z nowo wybudowanego obiektu, gdyż został on w 1915 roku zniszczony przez pożar.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości Wisła przystąpiła do prac mających na celu odbudowę swojego stadionu na terenach za Parkiem Jordana. Uroczyste otwarcie i poświęcenie nowego stadionu miało miejsce 8 kwietnia 1922 roku. Mieścił się on „na dawnym torze wyścigowym tuż za parkiem dra Jordana”. W 1946 roku Kraków nawiedziła burza, podczas której został zniszczony obiekt „Białej Gwiazdy”.
Stadion przy Reymonta
W maju 1953 roku na placu tuż obok starego stadionu oddano do użytku nowy, trzeci już stadion Wisły. W tym miejscu Wisła Kraków rozgrywa swoje mecze do dzisiaj. Obiekt posiadał bieżnię lekkoatletyczną, która okalała boisko piłkarskie. Charakterystyczną cechą tej budowli były tzw. bramy brandenburskie znajdujące się na trybunach za bramkami.
Obiekt powstał w miejscu stadionu żużlowego, który otwarto 26 maja 1948 roku. 24 października tego samego roku planowano rozegrać na nim Indywidualne Mistrzostwa Polski, ale zawody te ostatecznie odwołano. Udało się je natomiast rozegrać na obiekcie dwa lata później, 8 października 1950 roku. Mistrzostwa odbyły się przy udziale 15-tysięcznej publiczności, a zwycięzcą został Józef Olejniczak. Tytuł mistrza kraju przyznano jednak tragicznie zmarłemu na niedługo przed zawodami Alfredowi Smoczykowi, Olejniczakowi przyznano zaś wicemistrzostwo. Po ponad 30 latach tytuł mistrzowski zwrócono jednak Olejniczakowi, Smoczyka uznając za mistrza honorowego. Niedługo później obiekt zlikwidowano, by w jego miejscu powstał nowy stadion Wisły.
W 1972 roku na stadionie wybudowano maszty oświetleniowe. Ich oficjalna inauguracja odbyła się 11 czerwca 1972 roku w meczu ligowym pomiędzy Wisłą Kraków a Legią Warszawa, który zakończył się remisem 1:1.
29 października 1976 roku padł rekord frekwencji na stadionie przy ul. Reymonta. Mecz Wisły przeciw Celticowi Glasgow rozgrywany w ramach pucharu UEFA oglądało około 45 tys. widzów. Wisła Kraków wygrała to spotkanie 2:0.
W 1985 roku powstały plany budowy nowej trybuny głównej. W związku z tym wyburzono sektory I, II, III, IV i V. Niestety, w trakcie realizacji tej inwestycji, zabrakło funduszy na jej dalszy ciąg i na kolejne lata, stadion pozostał bez jednej trybuny. W jej miejscu przetrwała jedynie jej pozostałość – ściana byłego budynku klubowego wraz z charakterystyczną kolumnadą.
W 1995 roku, ze względu na pogarszający się stan, zdemontowano maszty oświetleniowe. Dodatkowo, trybunę wschodnią od strony parku Jordana poddano remontowi i na nasypie ziemnym wykonano betonowe stopnie.
W 1996 roku rozpoczęto budowę głównej trybuny, która miała zostać sfinansowana ze wspólnych środków urzędu miasta i Totalizatora Sportowego. Otwarcie nowej trybuny czyli sektorów A i B, a także loży honorowej nastąpiło w marcu 1998 roku podczas meczu ligowego Wisły i GKS-u Katowice.
W 1998 roku, trybuna wschodnia przeszła kolejną renowację. Na niej zostało zainstalowanych około 4800 plastikowych krzesełek. Usunięto także bieżnię lekkoatletyczną, która okalała boisko, a w jej miejsce powstał pas zieleni.
W styczniu 1999 roku wyburzono łukowate wały ziemne za bramkami. Były to trybuny stadionu wybudowanego w 1953 roku.
W lipcu 2000 roku w miejscu powstałych przestrzeni za bramkami, od strony ul. 3 Maja powstała tymczasowa trybuna dla kibiców drużyny przyjezdnej, mogąca pomieścić około 250 kibiców. Z czasem powiększono ją, aby wystarczała dla 500 osób.
W kwietniu 2002 roku na stadionie zamontowano maszty oświetleniowe, gdyż wymagały tego wymogi narzucone przez PZPN.
W czerwcu 2003 roku na stadionie zainstalowano system ogrzewania murawy. Był to pierwszy tego typu system użyty w Polsce.
W czerwcu 2004 roku wymogi licencyjne narzucone przez PZPN wymusiły montaż tymczasowej zadaszonej trybuny. Jej pojemność wynosiła tysiąc osób i została ulokowana za bramką od strony ul. Władysława Reymonta. W tym samym czasie podjęto także decyzję o tym, aby obniżyć wysokość ogrodzenia przed trybuną główną do 1 m, co miało na celu podwyższenie komfortu oglądania zawodów.
22 października 2004 roku nastąpiło uroczyste otwarcie budowy nowego stadionu. Uczestniczyli w niej między innymi prezydent miasta – Jacek Majchrowski i kapitan Wisły – Maciej Żurawski, którzy dokonali symbolicznego wbicia łopaty na placu budowy.
17 września 2010 roku stadion został oddany do użytku. Wisła w tym dniu zagrała mecz ligowy z Koroną Kielce (2:2).
16 listopada 2011 stadion zwyciężył w plebiscycie Archi-Szopa na najgorszą budowlę Krakowa 2011 roku.
W 2013 roku utrzymanie stadionu szacunkowo wyniesie 7 mln zł. Nie udało się znaleźć najemców dla pomieszczeń biurowych ani sponsora generalnego, pomieszczenia komercyjne od momentu oddania stadionu stoją niewykorzystane. Ponadto przeprowadzona w lipcu 2013 kontrola w ZIKiT wykazała liczne uchybienia i niegospodarność w procesie zarządzania i nadzoru nad stadionem.
Budowa stadionu była krytykowana przez radnych (m.in. Małgorzata Jantos) oraz media ze względu na ogromny koszt, nieudolnie prowadzoną budowę, brak koncepcji jego finansowania w przyszłości oraz równoczesną inwestycję w Stadion Cracovii odległy o kilkaset metrów. Według Jacka Majchrowskiego w 2003 roku za budową oddzielnego stadionu dla Wisły lobbowali Ireneusz Raś (PO), Jan Okoński (pełnomocnik prezydenta ds. rozwoju przedsiębiorczości), Dariusz Olszówka (radny i członek zarządu TS Wisła), Zbigniew Lach (PZPN). O budowie dwóch stadionów miały zdecydować głównie względy ambicjonalne.
Źródło: wikipedia.pl
