Szpital specjalistyczny im. Stefana Żeromskiego w Krakowie
Szpital specjalistyczny im. Stefana Żeromskiego zaprojektowany został przez Stefana Porębowicza i Henryka Skrzyńskiego w latach 1951-54. Początkowo funkcjonował jako Szpital Miejski. Składa się z 17 socrealistycznych pawilonów, z których główny wraz z reprezentacyjnymi schodami nawiązuje do barokowego budownictwa pałacowego.
Źródło: polskaniezwykla.pl
Budowę Szpitala rozpoczęto w 1951 r. i była to jedna z pierwszych szpitalnych inwestycji powojennych w Polsce. Autorem projektu architektonicznego był inż. Tadeusz Ptaszycki. Lokalizacja Szpitala na obrzeżach Nowej Huty, z wolną od wysokiej zabudowy okolicą, okazała się trafnym wyborem, gdyż stwarzała możliwość odizolowania placówki od komunikacji miejskiej, ruchu ulicznego i hałasu. Pawilonowy system zabudowy, nawiązujący ze względów architektonicznych do niskiej zabudowy pobliskich osiedli, umożliwił etapowe oddawanie do użytku nowych oddziałów. Miało to ogromne znaczenie ze względu na konieczność zapewnienia opieki szpitalnej mieszkańcom powstającej Dzielnicy Nowa Huta zatrudnionym głównie w kombinacie metalurgicznym.
W maju 1954 r. otwarty został pierwszy pawilon FF1, w którym hospitalizowano pierwszych pacjentów Oddziałów Chorób Wewnętrznych i Chirurgii. W następnym roku oddano do użytku Oddział Ginekologii. W wyremontowanym hotelu robotniczym usytuowanym poza kompleksem budynków szpitalnych otworzono Oddział Dermatologii. W zaadoptowanych kolejnych budynkach hotelowych powstały Oddziały: Laryngologii, Okulistyki i IV Oddział Chorób Wewnętrznych.
W 1958 r. uruchomiono Oddział Gruźlicy Dzieci. W 1966 r. z Oddziału Chirurgii Ogólnej wyodrębniono Oddział Chirurgii Urazowej, Chirurgii Dzieci, Urologii oraz łóżka Intensywnej Terapii i oparzeniowe, a w Oddziale Zakaźnym wyodrębniono odcinek dla dzieci. Zmniejszenie liczby łóżek w Oddziale Dermatologii pozwoliło na otwarcie Oddziału Neurologii. W tym samym roku dokonano podziału oddziałów pediatrycznych i internistycznych adoptując w tym celu budynek Polikliniki zajmowany przez lecznictwo otwarte.
Podział Oddziału Chorób Wewnętrznych na I i II nastąpił w 1967 r. W czerwcu 1969 r. przeniesiono Oddział Urologii do głównego budynku Szpitala. W 1973 r. powstał III Oddział Chorób Wewnętrznych. Uzupełnieniem profilu leczniczego było utworzenie Oddziału Rehabilitacji. W tym okresie liczba łóżek była trzykrotnie wyższa, niż przewidywał pierwotny projekt i wynosiła 1168, w tym 80 noworodkowych.
W minionym półwieczu w Szpitalu wykształciło się ponad tysiąc specjalistów I i II stopnia, a personel medyczny brał aktywny udział w wielu sympozjach i konferencjach naukowych w kraju i za granicą. Od początku funkcjonowania Szpitala do listopada 2008 r. hospitalizowano 1,3 mln pacjentów i urodziło się ponad 151 tysięcy dzieci.
Źródło: zeromski-szpital.pl
