Wieża ciśnień w Obrzycach

Wieża ciśnień w Obrzycach to niezwykły zabytek techniki, stanowiący jedną z najcenniejszych budowli w zespole dawnego Szpitala dla Nerwowo i Psychicznie Chorych w Międzyrzeczu. Została wzniesiona w 1903 roku według projektu architekta Küblera, autora koncepcji całego szpitalnego kompleksu. Wieża, oprócz swojej funkcji użytkowej, pełniła także rolę zegarową, stąd jej pierwotna niemiecka nazwa Wasser- und Uhrturm.

Zbudowana z dwukolorowej cegły – żółtej klinkierowej i czerwonej licowej – wyróżnia się bogatym detalem neoromańskim. Jej cylindryczny trzon o średnicy 10 metrów zwieńczony jest ośmiokątnym zbiornikiem przykrytym ostrosłupowym dachem z ceramicznej dachówki, w którym umieszczono cztery tarcze zegarowe. Wysokość wieży wynosi 30,37 metra, a jej metalowy zbiornik typu Intze o pojemności 200 m³ znajduje się na wysokości ponad 15 metrów nad ziemią.

Wieża od początku istnienia zaopatrywała szpital w wodę. System trzech studni głębinowych tłoczył wodę do wnętrza wieży, gdzie była odżelaziana, filtrowana i rozprowadzana do wszystkich budynków. Zegar umieszczony na szczycie przez wiele dekad odmierzał czas mieszkańcom Obrzyc, a jego mechanizm uruchamiano ręcznie, podciągając ciężarki za pomocą korby.

Pomimo upływu ponad wieku, wieża ciśnień w Obrzycach zachowała się w dobrym stanie technicznym. Przechodziła liczne remonty, m.in. w latach 1967, 1976, 1981 i 1996, kiedy to odnowiono dach i elewację. Wciąż pełni swoją pierwotną funkcję, dostarczając wodę do obiektów szpitalnych.

Dzięki swojej unikatowej formie i bogatej historii, wieża ciśnień w Obrzycach stała się prawdziwą „perełką” wśród obiektów zabytkowych Międzyrzecza. Choć znajduje się na terenie czynnego szpitala i dostęp do niej jest ograniczony, to jej sylwetka widoczna z daleka zachwyca miłośników architektury przemysłowej i historycznych budowli. Wieża jest nie tylko symbolem technicznego geniuszu początków XX wieku, ale także niemym świadkiem historii szpitala i samego Międzyrzecza.