Kościół pw. św. Bartłomieja w Pogrzebieniu

Parafia w Pogrzebieniu powstała prawdopodobnie w XIV w. Obecny, murowany kościół pw. św. Bartłomieja stoi na miejscu trzech poprzednich budowli drewnianych. Został on wybudowany w 1851 r. w stylu neoromańskim. Świątynię przebudowano w latach 1955-1960. Obok kościoła pochowana została Laura Meozzi, pierwsza inspektorka Sióstr Salezjanek w Polsce. W Kościele otrzymała tytuł Sługi Bożej. Obecnie trwa jej proces beatyfikacyjny. Historia obecności zakonu salezjanów w Pogrzebieniu sięga roku 1930, gdy rozpoczęli oni działalność w dawnej posiadłości rodziny von Baildon. W latach 1930-1940 działało tu Niższe Seminarium Duchowne Księży Salezjanów. W czasie II wojny majątek był miejscem zbrodni niemieckich, działał tu bowiem obóz koncentracyjny „Polenlager 82”, w którym ginęły także dzieci. W marcu 1946 roku w Pogrzebieniu rozpoczęły działalność Siostry Salezjanki, wraz z ich pierwszą polską przełożoną, Włoszką Laurą Meozzi. Laura Meozzi urodziła się we Florencji w 1873 r., w zamożnej rodzinie szlacheckiej. Rozpocząwszy studia medyczne postanowiła wstąpić do zakonu Sióstr Salezjanek, aby poświęcić się pracy z ubogimi dziewczętami. Po 23 latach spędzonych na Sycylii, w 1922 r. przybyła na czele grupy sióstr do Polski. Wkrótce założyła ona w Różanymstoku sierociniec dla osiemdziesięciorga biednych, często zdemoralizowanych dzieci, zmieniając w niedługim czasie to miejsce w wielką, szczęśliwą rodzinę. Niezrównana życzliwość siostry Meozzi sprawiła, że dzieci nadały jej przydomek Mateczka, a działalność sióstr spotkała się ze wsparciem władz i zamożnych rodzin. W latach 1922-1940 siostra Laura zainicjowała 9 tego rodzaju dzieł. Pomimo możliwości wyjazdu do Włoch, wolała w czasie II wojny zostać w Polsce, wybierając mieszkanie w sierocińcu na Wileńszczyźnie. Po wojnie siostry, które wraz wychowankami musiały opuścić Kresy, znalazły się w Pogrzebieniu. Przystąpiwszy do pracy w nowym miejscu, salezjanki wraz z siostrą Meozzi, obok działalności religijnej zorganizowały tu m.in. ochronkę i przedszkole dla dzieci, kursy kroju i szycia dla dziewcząt, naukę maszynopisania i gry na instrumentach muzycznych, świetlicę środowiskową oraz podjęły wiele innych działań charytatywnych. Matka Laura otwarła kolejnych 12 domów salezjańskich. Zmarła otoczona modlącymi się przyjaciółmi, w 1951 roku.

Źródło: slaskie.travel