Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Rudniku

Pierwszy drewniany kościół był wzniesiony z woli księcia Przemysława w latach 1293 – 1300, a konsekrowany w 1303 r. przez bpa Mikołaja. Budowę murowanej świątyni, w stylu neogotyckim, prowadzono w latach 1892 – 1893 r. Swoją konsekrację miał w 1916 r., a dokonał jej bp Karol Augustin z Wrocławia. W czasie wojny zniszczony i sprofanowany przez armię radziecką był po wojnie wielokrotnie remontowany. Ostatni poważniejszy remont, z całkowitą wymianą dachu kościoła miał miejsce w 1984 roku. W uposażeniu kościoła, oprócz obrazów z XVII i XVIII w., monstrancji, kielichów i relikwiarzy jest zespół ołtarzy oraz witraż bożonarodzeniowy z pracowni w Bawarii (XVIII / XIX w).

Historię duszpasterstwa w Rudniku tworzyli wpierw kanonicy z zakonu bożogrobców. Ostatnim kanonikiem w Rudniku był ks. Józef Gizler. Potem znani duszpasterze z prezbiterium wrocławskiego (m.in.: ks. Walenty Wiszkoni, ks. Karol Weckert, ks. Anzelm Hrabak, ks. Otto Pfleger). Następnie przez ponad 50 lat duszpasterstwo prowadzili ojcowie z zakonu kanoników regularnych laterańskich, CRL (m.in.: ks. Bruno Panus, ks. Marian Dudzik, ks. Feliks Mleczko, z ostatnim ks. Zdzisławem Siutą). Nie sposób nie docenić pracy wielu kapłanów dla duchowego i materialnego dobra parafii. 

Źródło: nowiny.pl