Pałac w Rudniku

Rudnik należy do najstarszych miejscowości w powiecie raciborskim, wzmiankowanych już w XIII w., kiedy to - według dokumentu księcia raciborskiego Przemysława - patronat nad tutejszym kościołem św. Katarzyny objęli bożogrobcy z Raciborza. Tutejsze dobra, wielokroć zmieniające właścicieli, w 1797 r. nabyte zostały przez Fryderyka Henryka Karola von Marwitza. Rodzina von Marwitzów w pierwszej połowie XIX w. wzniosła tu pałac. Później został on przebudowany i nadano mu cechy neobarokowe. Budowla wzniesiona została z cegły, na planie prostokąta. Ma dwie kondygnacje i charakteryzuje się szerokimi ryzalitami środkowymi. Obiekt nakryty został dachem czterospadowym z naczółkami. Dziewięcioosiowa fasada pałacu posiada trójkondygnacyjny i trójosiowy ryzalit środkowy, który w ostatniej kondygnacji posiada dwa pilastry w porządku doryckim. Ryzalit zwieńczony jest tympanonem, na którym uwagę zwraca kartusz herbowy. Od drugiej strony pałacu, w elewacji ogrodowej znajduje się podobnie wydatny ryzalit środkowy z kwadratową wieżą na osi. Wewnątrz budowli zachował się dwutraktowy układ z sienią. Pałac, który po Marwitzach przez lata należał do rodu von Selchow, w czasach powojennych został upaństwowiony, stając się siedzibą Państwowego Gospodarstwa Rolnego. Czasy PRL, które dla wielu podobnych budowli oznaczały ruinę, pałac w Rudniku przetrwał w stanie względnie dobrym. Jednak obecnie, jeśli nie zostanie poddany renowacji, będzie chylił się ku ruinie. Obok pałacu znajduje się oficyna oraz opuszczone budynki gospodarcze. Kompleks budowli leży na terenie zaniedbanego parku.

Źródło: slaskie.travel