Kościół pw. św. Maksymiliana Marii Kolbego w Rytwianach

Pierwsze informacje na temat Rytwian pochodzą z XIII w. W najstarszym okresie miejscowość ta przynależała do parafii Staszów. Bp W. Jastrzębiec w 1410 r. wybudował w Rytwianach drewniany kościół pw. św. Wojciecha, który istniał do 1818 r. W I poł. XVII w. w Rytwianach powstały klasztor i kościół kamedułów. Mnisi przebywali w tym miejscu do 1825 r. po czym Klasztor przejęli franciszkanie, jednak i oni byli zmuszeni do opuszczenia tego miejsca w 1864 r. Następnie świątynia stała się filią parafii Staszów. W 1925 r. do Rytwian powrócili kameduli, jednak po dwóch latach opuścili klasztor. Od 1927 r. opiekę nad kościołem objęli samodzielni rektorzy. Parafia Rytwiany erygowana została przez bpa W. Jasińskiego 25 czerwca 1935 r. Pierwszym proboszczem został dotychczasowy rektor ks. Wacław Siwiec. Sytuacja ta trwała do 2002 r., kiedy parafia przeniosła się do nowej świątyni, wybudowanej w centrum miejscowości, a kościół pokamedulski stał się rektoratem. W latach 1995-2002 funkcjonowała w Rytwianach kaplica pw. Niepokalanego Serca NMP, zaadaptowana z budynku dawnej szkoły. Kościół parafialny pw. św. Maksymiliana Kolbe zbudowany został w latach 2000-2002 wg projektu inż. Adama Abrama. Inwestycją kierował ks. Waldemar Farion. Plac pod budowę nowej świątyni poświęcony został 29 czerwca 1997 r. Wmurowanie kamienia węgielnego miało miejsce 4 czerwca 2000 r. Kościół poświęcił 19 czerwca 2004 r. bp M. Zimałek. Konsekracji świątyni dokonał bp K. Nitkiewicz 14 sierpnia 2011 r. W kościele nadal trwają prace wykończeniowo-dekoratorskie Świątynia jest tradycyjną, ceglaną budowlą, z wieżą na froncie oraz czterospadowym dachem przyczółkowym. Zawiera w sobie pewne elementy modernizmu. Są to choćby kurtynowe ściany, prostokątne okna i trapezowaty, betonowy strop. Klasyczny wygląd kościoła utrzymany jest dzięki układowi prezbiterium, szerszej, lecz niższej nawy poprzecznej, wieżyczki nad skrzyżowaniem dachu oraz wieży z prostokątnymi okienkami u góry i ostrosłupowym dachem. Zawiera ona w przyziemiu wspartą na skośnych przyporach, otwartą arkadę, pełniącą rolę przedsionka, z dwoma tradycyjnymi, prostokątnymi oknami po bokach.

Źródło: diecezjasandomierska.pl