Drewniany kościół pw. Wszystkich Świętych w Siennowie

Parafia w Siennowie pw. Wszystkich Świętych powstała w 1390 r. W XVI w. kościół, jak wiele innych na południu Polski, został zamieniony na zbór kalwiński. Ponownie kościołem rzymskokatolickim stał się w 1637 r.

Obecna świątynia została zbudowana z fundacji właścicielki wsi Marii Ożarowskiej w 1676 r. Podczas jednego z remontów zostały rozebrane obiegające budowlę soboty. Stało się to zapewne w 1869 r. Wówczas kościół został także rozbudowany poprzez dostawienie kruchty do nawy od zachodu.

Do poważnego uszkodzenia konstrukcji doszło w sierpniu 1999 r., kiedy to na kościół spadł dąb, uszkadzając prezbiterium i zakrystię. Ściany kościoła zostały znacznie przechylone i przesunięte na podmurówce. W tym samym roku przystąpiono do prac remontowych. Wykonano m.in. rekonstrukcję więźby dachowej, stropu oraz murowanego szczytu zakrystii,

Kościół nie jest orientowany. Jest to budowla złożona z prezbiterium oraz nieco szerszej nawy z kruchtą. Do prezbiterium od strony północnej przylega zakrystia. Prezbiterium i nawa nakryte są wspólnym dachem dwuspadowym, nad kruchtą dach jest niższy. Na kalenicy nawy wieżyczka sygnaturkowa.

Obiekt jest konstrukcji zrębowej. Przylegająca do prezbiterium zakrystia murowana z cegły, otynkowana i podpiwniczona. Okna w nawie i prezbiterium prostokątne, zamknięte łukiem odcinkowym, w kruchcie dwa okna półkoliste.

Wyposażenie wnętrza, w tym ołtarz główny i boczne oraz chrzcielnica, pochodzi z XVIII w.

Obok kościoła od wschodu znajduje się murowana dzwonnica parawanowa.

W miejscowości zachowały się również pozostałości zespołu dworskiego, który tworzą: murowana oficyna z gankiem wspartym na dwóch filarach (XVIII w.), park z XVIII w. przearanżowany na krajobrazowy w XIX w. oraz pozostałości fortyfikacji ziemnych z XVII w.

Źródło: sad.podkarpackie.travel