Drewniany kościół pw. św. Sebastiana w Kosinie

Parafia w Kosinie powstała najprawdopodobniej w 1381 r. Na miejscu obecnego kościoła filialnego stał do XVII w. kościół parafialny. Po spaleniu go przez Tatarów w 1624 r. parafialną świątynię wybudowano w innej części wsi, zaś w miejscu starego obiektu w 1630 r. powstał nowy.

Świątynia, która zachowała się do dziś, została zbudowana w 1737 r. W 1872 r. wybudowano obok dzwonnicę-bramkę. W XX w. budynek był poddawany remontom, które zmieniły jego pierwotny wygląd.

Kościół jest orientowany, konstrukcji zrębowej, z lekkim odchyleniem prezbiterium na północ. Od zachodu dostawiony jest przedsionek, od północy zakrystia. Pokryty jest dachem dwuspadowym z sygnaturką, przechodzącym w trójpołaciowy od trony wschodniej, przełamany na wysokości przydaszka w elewacji zachodniej. Zakrystia pokryta jest dachem pulpitowym.

Stropy w świątyni są drewniane, w prezbiterium w kształcie spłaszczonej pseudokolebki. Więźba dachowa nad korpusem wykonana w konstrukcji krokwiowo-jętkowej, a dachy pokryte gontem. Na elewacji wschodniej znajduje się drewniany krucyfiks.

Wnętrze z przedsionkiem jest jednoprzestrzenne. W południowej ścianie nawy widoczny zabudowany otwór drzwiowy. Na ścianach znajdują się malowidła z elementami iluzjonistycznymi.

W skład wyposażenia wchodzi: manierystyczny ołtarz z XVII w. z późniejszym obrazem św. Sebastiana autorstwa Jana Tabińskiego (1864 r.), barokowa polichromowana szafa zakrystyjna z XVII w. oraz rokokowa chrzcielnica.

Dzwonnica stoi po południowej stronie kościoła, pełniąc jednocześnie rolę bramki. Jest to budowla dwukondygnacyjna, murowana z cegły i otynkowana, flankowana przez przypory. W górnej części elewacji wschodniej plakieta z inskrypcją RP.1872.

Ciekawostką jest statua NMP postawiona na jednym z bastionów ziemnych przy kościele.

W Kosinie w 1896 r. urodził się Leopold Lis-Kula. Miejsce po domu, w którym przyszedł na świat, upamiętnia głaz z tablicą. Postać pułkownika uwiecznił w 2019 r. na ścianie tutejszej szkoły artysta Arkadiusz Andrejkow.

Źródło: sad.podkarpackie.travel