Klasztor kamilianów w Tarnowskich Górach
Klasztor kamilianów w Tarnowskich Górach powstał początkowo jako Zakład dla Alkoholików pw. świętego Jana Chrzciciela zaprojektowanego przez Emanuela Dziubę z Tarnowskich Gór. Budowa trwała przez 370 dni, a cały kompleks składający się ze szpitala, kościoła i klasztoru został poświęcony w dniu 11 czerwca 1907 roku. Pierwsi kamilianie razem z grupą 14 pacjentów wprowadzili się do domu w Tarnowskich Górach w dniu 31 maja 1907 roku.
Obecnie kamilianie prowadzą tu Niepubliczny Szpital pod wezwaniem św. Kamila w Tarnowskich Górach.
Przy zespole znajduje się ładny Park Ojców Kamilianów, założony na początku XX wieku. W latach 1984-2004 w pobliżu stanął nowy kościół pw. Matki Bożej Uzdrowienia Chorych w Tarnowskich Górach.
Źródło: wikipedia.pl
Kamilianie zostali zaproszeni na Śląsk na początku XX wieku. Ich droga do Tarnowskich Gór wiodła przez Popowice pod Opolem (pierwsza brana pod uwagę lokalizacja szpitala) i Miechowice koło Bytomia, gdzie w 1904 roku ojcowie Kaszny, Bauer i Ruter założyli ośrodek dla 17 pacjentów. Wreszcie do Tarnowskich Gór ściągnął ich hrabia Łazarz Henckel von Donnersmarck, który podarował zakonnikom miejsce zwane „Galgenberg” (w średniowieczu użytkowane jako miejsce kaźni skazańców).
W latach 1906-1907 na wzgórzu stanął okazały budynek Zakładu dla Alkoholików, pod wezwaniem św. Jana Chrzciciela. Do 1949 roku leczono tutaj uzależnionych od alkoholu, chociaż podczas wojen światowych wojsko dostosowywało go za każdym razem do swoich celów. W PRL zakład upaństwowiono.
W ręce zakonu powrócił w roku 1998, a w następnym ojcowie utworzyli Niepubliczny Szpital pod wezwaniem św. Kamila w Tarnowskich Górach. Zakład dla Alkoholików wraz z klasztorem i kaplicą zbudowano na planie litery H, w stylu neogotyckim. Projektantem całego zespołu był Emmanuel Dziuba z Tarnowskich Gór.
Najefektowniejszym budynkiem w całym założeniu jest kościół pod wezwaniem świętych Jana Chrzciciela i Kamila. Początkowo służył on jedynie jako klasztorna i przyszpitalna kaplica, ale wkrótce zaczął oddziaływać na okolicę. W 1942 roku stał się centrum samodzielnej parafii. Wyjątkowej urody jest wnętrze kościoła. Zachowało ono jednorodny, neogotycki wystrój. Ołtarze są dziełem Petera Schneidera. W bocznym, lewym, znajduje się cudowny wizerunek Matki Bożej Uzdrowienia Chorych. Namalował go w 1910 roku niejaki Richter z Kłodzka. Warto również zobaczyć witraże, w tym św. Łazarza, ufundowane przez hrabiego Łazarza Henckel von Donnersmarcka.
Źródło: slaskie.travel
