Kościół pw. św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Lasowicach (kopia)

Stały wzrost liczby mieszkańców sprawił, że poczyniono starania o to, aby zostać samodzielną parafią. W tym celu na 15-letnią dzierżawę pozyskano od hr. Edwina Henkla von Donnersmarcka z Nakła Śląskiego budynek gospodarczy. Po adaptacji tego obiektu do nowych celów 7 lutego 1926 kościół tymczasowy otrzymał wezwanie św. Katarzyny, patronki kolejarzy.

Dzięki staraniom proboszcza ks. K. Twórza ze Starych Tarnowic trafiły tutaj ławki oraz stacje Drogi Krzyżowej ze starego kościoła św. Marcina. Z kolei proboszcz ks. R. Wałłach w 1928 roku dobudował drugą część oraz postawił nową wieżę. W 1966 roku przebudowano prezbiterium i powiększono zakrystię. Nowe ławki i stacje Drogi Krzyżowej zakupiono w 1967 roku. W 1975 roku kupiono organy elektroniczne.

Wraz z rozwojem przemysłu i wzrostem ludności powstał plan budowy nowego kościoła. W lipcu 1945 roku proboszcz ks. E. Ottawa wystosował w imieniu parafii pismo do Wojewódzkiego Urzędu Ziemskiego w Katowicach. Zabiegał w nim o to, aby parcele darowane parafii przez hr. Donnersmarcka urzędowo zatwierdzono, jako własność parafii lasowickiej. 17 maja 1983 nastąpiło uroczyste poświęcenie placu budowy nowego kościoła. Samą budowę rozpoczął w 1984 roku proboszcz ks. Józef Kocjan. Kamień węgielny poświęcony przez papieża Jana Pawła II został wmurowany 16 kwietnia 1994. W 1995 roku odprawiono pierwszą Pasterkę. 22 listopada 1997 bp gliwicki Jan Wieczorek poświęcił kaplicę i dom parafialny, a 6 listopada 1999 uroczyście poświęcił sam kościół. Centralnym punktem kościoła jest ołtarz, zbudowany z głazu marmurowego Carrary z Dolomitów włoskich. Wyrzeźbił go Michał Ney z Szydłowca. Tabernakulum zostało wykonane przez Henryka Kopycioka z Katowic. W prezbiterium znajduje się również oryginalna figura Pana Jezusa, którą zaprojektował i wyrzeźbił Zygmunt Brachmański. 25 października 1999 kościół lasowicki wzbogacił się o rzeźbę św. Katarzyny, którą także wykonał Z. Brachmański. Pozostaje on ponadto autorem stacji Drogi Krzyżowej. Witraże zaprojektował Werner Lubos, a zostały one wykonane w krakowskiej firmie witrażowej rodziny Zorzyckich. Trzy dzwony natomiast, poświęcone 4 maja 1997 przez gliwickiego biskupa pomocniczego Gerarda Kusza, zostały przetopione ze starych, pochodzących z 1951 roku. Krzyż na dzwonnicy ofiarowali hutnicy Huty Cynku–Miasteczko Śląskie.

Źródło: encyklo.pl