Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego w Trzcińcu
Kościół ma konstrukcję zrębową, podpartą podmurówką z cegły. Elewacje kościoła pokrywają szalunki z pionowo mocowanych desek /łączonych „z listwowaniem”/, wąskim niby gzymsem podzielone na dwie kondygnacje.
Źródło: wikipedia.pl
Według parafialnych źródeł – pierwszy kościół w Trzcińcu w 1330 r. zbudował i założył parafię książę wojewoda Sieciech. Na pewno w poł. XV w. istniała już parafia i drewniany kościół parafialny – w 1440 r. ufundowali go Jan i Tomasz Borkowie.
W 1781 r. kościół został odrestaurowany. Ściany obito deskami, a główne wejście prowadziło przez dzwonnicę. W tym czasie kościół nosił wezwanie Znalezienia i Podwyższenia Krzyża Świętego. W ołtarzu głównym znajdowała się rzeźba Chrystusa Ukrzyżowanego, natomiast w bocznych – św. Barbary, św. Józefa oraz Najświętszej Maryi Panny.
W 1826 r. kościół uległ zniszczeniu i został rozebrany, a parafia Trzciniec nie była w stanie go odbudować. W tym samym roku parafię przyłączono do parafii Rakoszyn. Do tamtejszego kościoła przeniesiono również część wyposażenia trzcinieckiej świątyni.
W 1928 r. z inicjatywy okolicznych mieszkańców, z Andrzejem Szkonderem gospodarzem z Trzcińca na czele, wybrano komitet budowy kościoła (apel do miejscowej ludności: podpisali A. Szkonder, M. Sufin, G. Kaczmarski, a okolicznościowy obrazek wydrukowała Drukarnia „Jedność” w Kielcach).
Inicjatywa zaowocowała wybudowaniem w Trzcińcu w latach 1928-1935 drewnianej kaplicy (napis na pamiątkowej fotografii wskazuje, że nosiła ona wówczas wezwanie Trójcy Świętej), która w 1959 r. została rozbudowana i zamieniona na niewielki drewniany kościół. Był on wzniesiony na planie prostokąta, z niewysoką wieżą. Rozpoczęto wówczas organizowanie ośrodka duszpasterskiego.
Parafię erygował 15 lutego 1982 r. bp Stanisław Szymecki. Została ona wydzielona z parafii z parafii: Rakoszyn, Sędziszów oraz Krzcięcice.
We wnętrzu – zabytkowy krzyż z poprzedniego kościoła w ołtarzu głównym, odnowionym w 2007 r. Odnowiony ołtarz wybudowano w latach 60-tych XX w. Z tamtego okresu pochodzą posrebrzane sceny nawiązujące do św. Heleny, odnalezienia Krzyża, i przekazywania relikwii Krzyża innym narodom, także polskiemu. Autorem projektu ołtarza był Stanisław Skibniewski z Kielc, a wykonał go w 1964 r. Franciszek Zaręba z Charsznicy.
Większość elementów dębowych w wyposażeniu kościoła pochodzi z tamtego okresu. Całość prezbiterium uzupełniają: nowe tabernakulum, mosiężne odlewy przedstawiające Ducha Świętego, symbol IHS w cierniowej koronie nad głównym ołtarzem oraz wyobrażenia Baranka – Chrystusa Zwycięzcy i Ewangelistów. W ołtarzach bocznych – kopia obrazu jasnogórskiego i Pana Jezusa Miłosiernego.
Źródło: www.diecezja.kielce.pl
