Sokolik (642 m n.p.m.)
Od listopada 2024 roku punkt widokowy na Sokoliku jest niedostępny, ze względu na pogarszający się stan techniczny platformy widokowej oraz prowadzących do niej schodów. Po doprowadzeniu konstrukcji do stanu pozwalającego na bezpieczne użytkowanie, obiekt ponownie zostanie udostępniony do zwiedzania. Nie podano konkretnych informacji na temat tego, jak długo platforma na Sokoliku będzie wyłączona z użytku.
Sokolik (622 i 642 m n.p.m.) to drugi co do wysokości szczyt Gór Sokolich, stanowiący świetny punkt widokowy na Kotlinę Jeleniogórską, Karkonosze, Góry Izerskie oraz Góry Kaczawskie. Najkrótszy i zarazem najpopularniejszy szlak na Sokolik prowadzi z Przełęczy Karpnickiej, na której znajduje się spory parking samochodowy.,
Sokolik (niem. Forst Berg lub Forstberg) położony jest w północno-zachodniej części Rudaw Janowickich, w Górach Sokolich, na północ od bliźniaczej Krzyżnej Góry, od której oddziela go Przełączka. Na szczycie i zboczach duże nagromadzenie skałek oraz pojedynczych bloków skalnych. Wiele z nich posiada własne nazwy. Najbardziej znane skałki "Sokoliki", znajdujące się w północno-wschodniej części szczytu, składają się z dwóch filarów skalnych, z których zachodni, wyższy (642 m n.p.m.) zwieńczony jest stalową platformą widokową, na którą prowadzą żelazne schody. Co do daty powstania schodów i platformy w literaturze funkcjonują dwie wersje. Według pierwszej z nich schody w tym miejscu zostały wykute w 1885 z inicjatywy Riesengebirgsverein, które w najbardziej stromych miejscach zamontowało dodatkowo drewniane drabiny. Inne źródła przypisują inicjatywę właścicielowi dóbr w Maciejowej Carlowi Emilowi Beckerowi, a jako czas realizacji podają rok 1884. Pomiędzy pośrednimi pomostami istniała kiedyś żeliwna tabliczka z napisem Piękny widok i rokiem budowy schodów. Na szczycie Becker nakazał ustawić maszt, na który wciągano flagę z jego imieniem i nazwiskiem.
Niektóre skałki pokrywające szczyt i zbocza masywu, to: "Krzywa Turnia", "Sukiennice", "Chatka", "Stodoła", "Jastrzębiec", "Okienna", "Ząbek", "Wysoka", "Michały", "Szafa", "Loża", "Solarium", "Skałka nad Ogniskiem", "Gilotyna", "Kiełek", "Zipserowa Czuba", "Ptak", "Tępa", "Leśna" i inne.
Na Sokoliku kultywowany był występujący w Sudetach do 1945 r. zwyczaj umieszczania w specjalnie przygotowanych metalowych puszkach (tzw. puszkach szczytowych) książek szczytowych oraz ołówków, umożliwiających wpisywanie turystom informacji o kolejnych wejściach na wierzchołek i – ewentualnie – o towarzyszących temu wrażeniach. Trudno ustalić, kiedy zwyczaj ten się pojawił; zanikł on natomiast definitywnie po wymianie ludności w Sudetach po II wojnie światowej.
Z platformy rozpościera się widok na Karkonosze, dolinę Bobru, północną część Rudaw Janowickich oraz Góry Kaczawskie. Sokolik jest często wykorzystywany jako teren do ćwiczeń wspinaczkowych.
Zbudowany z granitu karkonoskiego.
Wzniesienie położone jest na obszarze Rudawskiego Parku Krajobrazowego.
Źródło: wikipedia.pl
Na Sokolik najdogodniej dostać się z parkingu na Przełęczy Karpnickiej, z którego wytyczono zielony szlak prowadzący przez Schronisko PTTK Szwajcarka, a następnie trzymać się czerwonego szlaku, który prowadzi bezpośrenio na szczyt. Łącznie do przejścia jest ok. 2,1 km pieszo (ok.1 godzina).
