Zabudowania wsi Trzebniów
Trzebniów charakteryzuje się dużą ilością rozmaitych skał i jaskiń, co przyciąga osoby interesujące się wspinaczkami i wykopaliskami. Mają one swoją siedzibę w miejscowości pod nazwą „Speleotrek”. Można tutaj zatrzymać się na dłużej korzystając z gościnności gospodarstwa agroturystycznego. W 2001 roku wieś zamieszkiwało 381 osób, w 2005 roku 364. Obecnie Trzebniów liczy 360 mieszkańców i w odróżnieniu od innych wiosek charakteryzuje się skupioną zabudową.
W źródłach historycznych Trzebniów wymieniony jest jako własność rycerza i dziedzica herbu Jelita Wojciecha z Potoku w latach 1386 – 1402. Dziedzic ten w latach 1400-1402 procesował się z Żyrą z Mękarzowa. W świetle zapisu z 1402 roku wynika, że Wojciech zastawił wieś Trzebniów za 80 grzywien temuż Żyrze. Najprawdopodobniej wieś przed 1436 rokiem przeszła w posiadanie Kobyłów z Żarek. 30 października 1706 roku Józef z Kurozwęk Męciński przekazał na rzecz Paulinów w Leśniowie kilka wsi, wśród nich był Trzebniów. Paulini objęli przekazany majątek w 1707 roku. Trzebniów zamieszkiwali kmiecie czynszowi lub odrabiający pewną ilość dni w roku. W latach 1777 – 1787 powstają spory Paulinów z proboszczem niegowskim o należne mu dziesięciny ze wsi klasztornych: Postaszowic i Trzebniowa. Spory te rozstrzygnięto przed sądem na rzecz proboszcza z Niegowy. W 1778 roku Trzebniów jako dawna królewszczyzna przeszła od Ojców paulinów do skarbu pod zarząd Komisji Edukacji, a wkrótce drogą sprzedaży do rąk prywatnych Adama Męcińskiego. Trzebniów dzierżą rodziny z parafii, dalej Janiszewscy, Bystrzanowscy, Sierakowscy, Dalpaców (spolonizowani Hiszpanie), Marciszewicze. W 1827 roku wieś zamieszkiwało 289 mieszkańców w 44 domostwach. W skład folwarku wchodziły 4 domostwa gdzie mieszkało ponad 20 osób. Od 1851 roku wieś należy do rodziny Meluskich i obejmuje 3 łany i 4 zagrody bez roli. W okresie międzywojennym przez wieś biegła brukowana droga. We wsi funkcjonowało Koło Młodzieży. Istniała 4-klasowa szkoła podstawowa, sklep spożywczy, była 1 studnia. Mieszkańcy utrzymywali się z gospodarstw oraz pracując przy wyrębie drzewa w lasach hrabiny Raczyńskiej . Zajmowano się również hodowlą owiec. W latach 20-tych wybudowano kaplicę św. Floriana.
Tuż po zakończeniu II wojny światowej życie mieszkańców diametralnie się zmieniło. W połowie lat 50-tych założono światło. W latach 60 – tych powstała droga asfaltowa przez wieś i uruchomiono liczne środki lokomocji, dzięki czemu mieszkańcy mogli dojeżdżać do pracy do pobliskich miast. Założono również wodociągi. Dzięki zaangażowaniu i pracy mieszkańców wybudowano w 1983 roku nową kaplicę pod wezwaniem Matki Boskiej Częstochowskiej w której odbywają się nabożeństwa. Powstała również w 1973 roku remiza strażacka.
Źródło: niegowa.pl
