Drewniany młyn wodny Kołaczew w Złotym Potoku
Drewniany młyn wodny Kołaczew w Złotym Potoku to jeden z nielicznych zachowanych młynów na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej. Położony w malowniczym otoczeniu rezerwatu przyrody Parkowe, stanowi dziś cenną pamiątkę po dawnym młynarstwie. Jego historia sięga czasów średniowiecza, a obecna drewniana zabudowa pochodzi z przełomu XVIII i XIX wieku.
Młyn Kołaczew – świadek średniowiecznej historii
Według zachowanych źródeł, pierwszy młyn w tym miejscu istniał już w 1473 roku i był własnością Piotra Potockiego herbu Szreniawa. Pracował w nim młynarz Piotr Palis. Budynek, który możemy podziwiać dzisiaj, został wzniesiony w 1807 roku jako część majątku ziemskiego i przez lata służył dworowi. Na mapie Królestwa Polskiego z 1839 roku pojawia się już pod nazwą Kołaczew – nawiązującą do charakterystycznego dźwięku koła młyńskiego, czyli kołatania.
Od koła wodnego do napędu elektrycznego
Do lat 50. XX wieku młyn wykorzystywał naturalną siłę nurtu rzeki Wiercicy, która napędzała koło wodne. W okresie PRL obiekt przeszedł modernizację – zdemontowano koło wodne, a urządzenia przystosowano do napędu elektrycznego. Młyn trafił wtedy pod zarząd Gminnej Spółdzielni Produkcyjnej, w wyniku nacjonalizacji.
Atrakcyjne położenie i szlaki turystyczne
Młyn Kołaczew znajduje się na Szlaku Architektury Drewnianej Województwa Śląskiego i przyciąga turystów nie tylko swoją historią, ale też lokalizacją. W bezpośrednim sąsiedztwie znajduje się malowniczy staw Zielony, zwany też Snem Nocy Letniej. Okoliczne trasy prowadzą m.in. do Groty Niedźwiedziej, źródła Spełnionych Marzeń i wapiennych ostańców. To idealne miejsce na wypoczynek wśród przyrody i zabytków Jury.
Dziś młyn Kołaczew pełni funkcję zabytkową i edukacyjną. To nie tylko pomnik tradycyjnego rzemiosła, ale też doskonały przykład harmonii między naturą a dawną techniką wodną.
