Zamek Tuczno
A-32 z 4 grudnia 1954














Zamek w Tucznie, malowniczo położony na stromym wzgórzu między Jeziorem Zamkowym a Jeziorem Tuczno, przy ulicy Zamkowej, to fascynujący obiekt z bogatą historią sięgającą średniowiecza. Od rycerskiego grodu po renesansowo-barokową rezydencję, zamek w Tucznie jest świadkiem burzliwych dziejów regionu. Obecnie mieści Dom Pracy Twórczej SARP z hotelem i centrum konferencyjnym.
Od Rycerskiego Grodu do Brandenburskiej Twierdzy
W X i XI wieku na wzgórzu istniała osada rybacka Pomorzan. Po włączeniu tych ziem do Polski powstał tu gród obronny. W 1296 roku gród zdobył Hasso von Wedel, protoplasta rodu Wedlów-Tuczyńskich, którzy władali zamkiem do 1739 roku, włączając go w obręb Brandenburgii.
Gotycki Zamek i Jego Strategiczne Znaczenie
Budowę murowanego, gotyckiego zamku na planie trapezu rozpoczęli Wedlowie w 1338 roku. Jego strategiczne położenie na pograniczu Brandenburgii i Ziemi Wałeckiej czyniło go ważnym punktem obronnym, o czym świadczy wzmianka cesarza Karola IV w 1375 roku, wymieniającego go jako jeden z najsilniejszych zamków na wschód od Odry.
Burzliwe Dzieje: Krzyżacy, Pożary i Odbudowy
W XV wieku zamek był kilkakrotnie oblegany przez Krzyżaków, przechodząc z rąk do rąk i ulegając zniszczeniom, w tym spaleniu w 1458 roku. Ostatecznie Tuczno wróciło do Polski w 1466 roku. W latach 1542–1581 Stanisław I Wedel-Tuczyński wzniósł renesansowy gmach z basztami. W XVII wieku kasztelan Krzysztof II Wedel-Tuczyński dobudował skrzydła południowe i zachodnie, przekształcając zamek w rezydencję na planie podkowy.
Od Upadku do Renesansu: Historia Odbudowy Zamku
Po wygaśnięciu rodu Wedlów-Tuczyńskich zamek przechodził w ręce różnych rodów i podupadł. W XIX wieku częściowo go odrestaurowano i adaptowano na szpital. W czasie II wojny światowej uległ zniszczeniu. W latach 1966–1976 zamek został odbudowany w formach renesansowo-barokowych z początku XVIII wieku, stając się Domem Pracy Twórczej SARP.
Architektura Zamku: Gotyk, Renesans i Barok
Zamek w Tucznie to fascynujące połączenie stylów architektonicznych. Skrzydło wschodnie to najstarsza, gotycka część z XIV wieku, przebudowana w renesansie z basztami. Skrzydło południowe jest barokowe (XVII wiek) z reprezentacyjnym wejściem. Skrzydło zachodnie, również barokowe z XVII wieku, było przebudowywane i ostatecznie odzyskało swój XVII-wieczny wygląd podczas powojennej odbudowy.
Otoczenie Zamku: Park Krajobrazowy i Młyn
Zamek otacza malowniczy park krajobrazowy o powierzchni 4,5 ha z XIX wieku, z starym drzewostanem i ruinami bunkrów Wału Pomorskiego. Przy wjeździe znajduje się stylizowany budynek i brama. W dolinie rzeczki Runicy stoi XVIII-wieczny młyn zamkowy (obecny budynek z 1887 roku).
Źródło: wikipedia.pl