Park zamkowy w Uniejowie

Park zamkowy w Uniejowie został założony w latach 1860-1870 przez ówczesnego właściciela zamku – Aleksandra Tolla. Utworzony w stylu angielskim nawiązuje do naturalnych ogrodów krajobrazowych. Rozciąga się na 34 ha powierzchni na lewym brzegu trasy zalewowej Warty. Z uwagi na specyficzne położenie i bardzo bogatą florę i faunę jest też miejscem do wspaniałego wypoczynku, relaksu i rehabilitacji.

W 2006 r. został zrealizowany pierwszy etap rewaloryzacji Zespołu Zamkowo-Parkowego. Cenny, ponad stuletni drzewostan jest chroniony przed zagrożeniem powodziowym dzięki zamontowaniu w 2013 r. mobilnego systemu ochrony przeciwpowodziowej. W 2020 i 2021 roku park przeszedł po raz kolejny gruntowną renowację. Po wykonaniu badań dendrologicznych usunięto martwe okazy, a w ich miejsce posadzono 60 drzew nawiązujących gatunkowo do już tu rosnących. W tym samym czasie odnowiono nawierzchnię alejek, „umeblowano” park za pomocą wygodnych ławek, koszy na śmieci i stojaków rowerowych, pojawiły się też klimatyczne pergole, po których pną się bluszcze.

Roślinność
Część południową, centralną i północno-zachodnią zajmuje grąd. Sporą część parku stanowią również tęgi jesionowo-olszowe, wierzbowo-topolowe i szuwar trzcinowy. Do cennych gatunków chronionych należą m.in.: goździk kropkowany, grążel żółty, konwalia majowa, zawilec gajowy. Interesującymi roślinami są okazy egzotyczne: cypryśnik błotny, jarząb szwedzki. Na terenie parku rosną 3 pomniki przyrody: kasztanowiec zwyczajny, dąb szypułkowy i buk zwyczajny. Po dawnym założeniu parkowym pozostała również część alei okrężnej składającej się z ponad 200-tu drzew (lipa drobnolistna, jesion wyniosły, dąb szypułkowy, klon zwyczajny, grab pospolity, buk zwyczajny).

Od strony zachodniej parku, wzdłuż drogi prowadzącej do Uzdrowiska Uniejów, zachowała się część zabytkowej alei grabowej. To miejsce zdecydowanie idealne na romantyczne spacery, nierzadko stanowi również tło sesji zdjęciowych. Aleja jest imponująca czy to wiosną, gdy delikatnie się zieleni, czy latem, gdy daje zbawienny cień, jesienią, gdy mieni się żółtą barwą liści, a nawet zimą, gdy graby dostojnie prezentują swoje konary.

Źródło: uniejow.pl