Pałac w Wędryni

Zbudowany w 1860 r. przez rodzinę von Bethusy-Huc, jako podstawowy element założenia pałacowo-parkowego. Końcem II wojny światowej zdewastowany, następnie znacjonalizowany, wykorzystywany głównie przez PGR(?). W latach 80.(?) XX w. doszczętnie spalony wewnątrz, porzucony, popadł w tym stanie w całkowitą ruinę, aczkolwiek okazałość zewnętrzna bryły nie została naruszona.
Konstrukcja murowana z cegły, otynkowana, o powierzchni użytkowej ok. 1300 m2 i kubaturze ok. 11.000 m3. W otoczeniu m.in. dom rządcy z 1860 r., wozownia z XIX/XX w., cmentarz rodowy von Reiswitzów, park ze starodrzewem, staw. Obecnie teren założenia znajduje się w rękach prywatnych (potomkowie pierwotnych właścicieli żyją w Niemczech), jest ogrodzony, opatrzony tablicą "Plac budowy".

W XIX wieku wzniesiony został przez barona Johanna Gottlieba von Reiswitz klasycystyczny dwór, po latach przebudowany. Kolejnym właścicielem pałacu i majątku był jego syn Berthold Alexander von Reiswitz. W 1849 roku urodziła się baronowi córka Valeska, pisarka śląska, autorka powieści i reportaży o tematyce regionalnej. W dzieciństwie wiele czasu spędzała w pałacu z ukochanym dziadkiem Johannem Gottliebem. Baron Berthold von Reiswitz był też fundatorem kaplicy przy kościele św. Anny w Oleśnie. Ostatnim właścicielem pałacu, do 1945 roku, był Johann Gottlob Freiherr von Reiswitz. Po II wojnie światowej pałac został znacjonalizowany, a następnie był wykorzystywany głównie przez PGR. Zamieszkany przez pracowników rolnych powoli ulegał dewastacji. W latach 80. ub. wieku został porzucony po pożarze i popadł w całkowitą ruinę. Jedynie zewnętrzna bryła nie uległa zbytniemu zniszczeniu i świadczy o dawnej świetności pałacu,

Źródło: polska-org.pl